@article { author = {Pazoki, Fateme and Heidari, Ahmad Ali}, title = {Philosophical Criteria of Dialogue in Children’s Philosophizing}, journal = {Thinking and Children}, volume = {2}, number = {4}, pages = {3-18}, year = {2013}, publisher = {INSTITUTE FOR HUMANITIES AND CULTURAL STUDIES}, issn = {2383-0700}, eissn = {2383-0719}, doi = {}, abstract = {Dialogue, because of its ontological aspects has been considered important and many philosophers have believed it to be the best method of philosophical education. The present study attempts to elucidate the major characteristics of dialogue as the most important method of teaching thinking to children in the Philosophy for Children (P4C) Program. As the most effective method in philosophical inquiry, dialogue plays a crucial role in educating children and is the center of attention for understanding the essence of P4C. Thus defining the features of dialogue in philosophical inquiry could facilitate teaching thinking to children. This paper try to explicit the main features of dialogue, based on plato and Gadamerُs approaches.}, keywords = {}, title_fa = {تبیین شاخص‌های فلسفی گفت‌وگو در فلسفه‌ورزی کودکان}, abstract_fa = {گفت‌وگو، به ‌سبب ویژگی‌های هستی‌شناسانه‌اش، در طول تاریخ فلسفه همواره مورد توجه واقع شده ‌است و شماری از فیلسوفان آن را شیوه‌ای درخور و شاید مناسب‌ترین روش برای پرورش تفکر منطقی افراد دانسته‌اند. در برنامۀ فلسفه برای کودکان نیز گفت‌وگو یکی از عناصر بنیادین و از جمله ویژگی‌های بارز این برنامه است. این مقاله با چنین توجهی نخست مترصد آن است تا ویژگی‌های بنیادین گفت‌وگو را، با تأکید بر رویکردهای گادامر و افلاطون، تبیین کند و سپس نقش آن را در پرورش روح فلسفی کودکان مشخص نماید و سرانجام به مناسب‌ترین شاخص‌های گفت‌وگو به‌ منظور تقویت اندیشه‌ورزی در کودکان بپردازد.}, keywords_fa = {گفت‌وگو,تک‌گویی,دیگری,حلقۀ کندوکاو فلسفی}, url = {https://fabak.ihcs.ac.ir/article_525.html}, eprint = {https://fabak.ihcs.ac.ir/article_525_d4ecb66fd85cb4be6c9e5613deeca3ef.pdf} } @article { author = {Rajabpour Farkhani, Somayeh and Jahanshahi, Fatemeh}, title = {The Effect of Narrative therapy on Reduction of Behavioral Disorders of Elementary School Boys}, journal = {Thinking and Children}, volume = {2}, number = {4}, pages = {19-35}, year = {2013}, publisher = {INSTITUTE FOR HUMANITIES AND CULTURAL STUDIES}, issn = {2383-0700}, eissn = {2383-0719}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {اثربخشی قصه‌درمانی در کاهش اختلال رفتاری دانش‌آموزان پسر مقطع ابتدایی}, abstract_fa = {هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر قصه‌درمانی در کاهش اختلال رفتاری دانش‌آموزان پسر مقطع ابتدایی است. جامعۀ آماری همة پسران مقطع ابتدایی شهر مشهد بودند. در این پژوهش به‌ سبب مشکلات مربوط به اجرای طرح‌های آزمایشی، که مستلزم همکاری مسئولان مدرسه و والدین است، از روش نمونه‌گیری دردسترس استفاده شد و، پس از انتخاب مدرسه، از بین دانش‌آموزانی که بالاترین نمره را در فرم معلمان داشتند، سی نفر انتخاب و سپس به‌ صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (15=n) جایگزین شدند. سپس مربیان پرسش‌نامۀ راتر کودکان را به‌منزلة پیش‌آزمون برای هر دو گروه تکمیل کردند و درمان‌گران جلسات قصه‌درمانی را به ‌مدت شش هفته و در دوازده جلسه برای گروه آزمایش برگزار کردند. پس از اتمام جلسات درمان، دوباره همان مربیان پرسش‌نامۀ راتر را به‌منزلة پس‌آزمون برای هر دو گروه گواه و آزمایش تکمیل کردند و نتایج با آزمون t برای گروه‌های مستقل و تحلیل کوواریانس مقایسه شد. با توجه به نتایج، فرضیۀ پژوهش تأیید شد و می‌توان نتیجه گرفت که قصه‌درمانی در کاهش اختلالات رفتاری دانش‌آموزان پسر مقطع ابتدایی مؤثر است.}, keywords_fa = {: اثربخشی,قصه‌درمانی,مقطع ابتدایی,کاهش اختلال رفتاری,دانش‌آموزان}, url = {https://fabak.ihcs.ac.ir/article_526.html}, eprint = {https://fabak.ihcs.ac.ir/article_526_eb47fddf94e5e497423e82ea04f2b6b0.pdf} } @article { author = {Seyf Naraghi, Maryam and Ghobadiyan, Moslem and Naderi, Ezat Allah and Shariatmadari, Ali}, title = {Community of Inquiry: an Effective Technique in Children’s Social Development}, journal = {Thinking and Children}, volume = {2}, number = {4}, pages = {37-58}, year = {2013}, publisher = {INSTITUTE FOR HUMANITIES AND CULTURAL STUDIES}, issn = {2383-0700}, eissn = {2383-0719}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {اجتماع پژوهشی روشی مؤثر در رشد اجتماعی کودکان}, abstract_fa = {هدف پژوهش حاضر بررسی نقش برنامۀ «آموزش فلسفه به کودکان» به‌ صورت اجتماع پژوهشی بر رشد اجتماعی دانش‌آموزان پسر پایۀ پنجم ابتدایی مدارس غیر دولتی ناحیۀ یک شهرستان خرم‌آباد در سال تحصیلی 1390 - 1391 و دادن پیشنهادهای مناسب به مسئولان و دست‌اندرکاران آموزش و پرورش در مقطع ابتدایی بر اساس یافته‌های تحقیق بود. برای این منظور از بین ده مدرسۀ غیر دولتی ناحیۀ یک خرم‌آباد یک مدرسه به ‌صورت تصادفی انتخاب شد. این مدرسه دو کلاس پایۀ پنجم دارد و تعداد دانش‌آموزان دو کلاس 60 نفر بود که به ‌صورت تصادفی یک کلاس در گروه گواه و یک کلاس در گروه آزمایش قرار گرفت (30 نفر در هریک از گروه‌ها). سپس با استفاده از پرسش‌نامۀ رشد اجتماعی واینلند متغیرهای رشد اجتماعی دانش‌آموزان سنجیده شد. قبل از اجرای برنامه تفاوت معناداری بین رشد اجتماعی دو گروه وجود نداشت. سپس کودکان گروه آزمایش طی دوازده جلسۀ هفتگی نود دقیقه‌ای، در برنامۀ آموزش فلسفه به کودکان شرکت کردند و در پایان مشخص شد که اجرای این برنامه تأثیر معناداری در ابعاد مختلفی از رشد اجتماعی دانش‌آموزان، از قبیل اجتماعی‌‌شدن، ارتباط زبانی، و خودفرمانی داشته است. بنابراین پیشنهاد می‌شود این برنامه در سطح مدارس اجرا شود.}, keywords_fa = {برنامۀ آموزش فلسفه به کودکان,اجتماع پژوهشی,رشد اجتماعی,پرسش‌نامۀ واینلند}, url = {https://fabak.ihcs.ac.ir/article_527.html}, eprint = {https://fabak.ihcs.ac.ir/article_527_b11fe86a79b87b6065f95aaa5565da80.pdf} } @article { author = {Moshtaghi, Marzieh and Allameh, Sayyed Farid and Aghaeia, Asghar}, title = {The Concept of Child and Child Needs: a Comparison between Children’s and Parents’ Views in Isfahan}, journal = {Thinking and Children}, volume = {2}, number = {4}, pages = {59-78}, year = {2013}, publisher = {INSTITUTE FOR HUMANITIES AND CULTURAL STUDIES}, issn = {2383-0700}, eissn = {2383-0719}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {مقایسۀ مفهوم کودک و نیاز‌های کودک از دیدگاه کودکان و والدین شهر اصفهان}, abstract_fa = {هدف از پژوهش حاضر مقایسۀ مفهوم کودک و نیاز‌های کودک از دیدگاه کودکان شش تا ده‌ساله و والدین شهر اصفهان است. جامعۀ آماری پژوهش شامل همۀ 129940 دانش‌آموز در سنین مورد نظر است. 200 آزمودنی‌‌ به روش نمونه‌گیری تصادفی از مدارس پنج ناحیۀ آموزش و پرورش اصفهان به صورت تصادفی انتخاب شدند که شامل 50 دختر و 50 پسر شش تا ده‌ساله، و از بین والدین نیز، 50 مادر و 50 پدر بودند. روش تحقیق کیفی و ابزار پژوهش مصاحبۀ حضوری با دو سؤال مشخص بود. نتایج تحقیق با استفاده از آزمون «خی دو» نشان داد که بین کودکان و والدین در مفهوم کودک و نیاز‌های کودک در سطح (5/0>p) تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین بین کودکان در مقاطع سنی مختلف در مفهوم کودک و نیازهای کودک در سطح (5/0>p) تفاوت معناداری وجود دارد؛ اما بین مادران و پدران، و همچنین بین کودکان دختر و پسر، در مفهوم کودک و نیازهای کودک تفاوت معنادار آماری مشاهده نشد. بر اساس یافته‌های پژوهش حاضر می‌توان نتیجه گرفت که، در سنین مختلف شکل‌گیری مفاهیم متفاوت است و توجه به این تفاوت‌ها‌ در برنامه‌ریزی آموزشی اهمیت دارد.}, keywords_fa = {کودک,والدین,مفهوم کودک,نیاز‌های کودک}, url = {https://fabak.ihcs.ac.ir/article_528.html}, eprint = {https://fabak.ihcs.ac.ir/article_528_32a39a5b9de037033654c8ff418d0f1b.pdf} } @article { author = {Naji, Saeed and Safaei Moghaddam, Masoud and Hashem, Rosnani and Ayatollahy, Hamidreza and Sheykh Rezaee, Hossein}, title = {Analyzing Philosophy for Children Program Regarding how much it is Based on Deweyan Pragmatism}, journal = {Thinking and Children}, volume = {2}, number = {4}, pages = {79-100}, year = {2013}, publisher = {INSTITUTE FOR HUMANITIES AND CULTURAL STUDIES}, issn = {2383-0700}, eissn = {2383-0719}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {بررسی و تحلیل برنامة فلسفه برای کودکان و نوجوانان با نظر به میزان ابتنای آن بر پراگماتیسم دیویی}, abstract_fa = {در این مقاله میزان و نحوۀ تأثیرگذاری فلسفۀ پراگماتیسم در برنامۀ آموزش فلسفه به کودکان (فبک) ارزیابی می‌شود. این مطالعه با شیوۀ تحلیلی ـ استنتاجی و عمدتاً در چهارچوب بررسی آرای کلینتون گلدینگ صورت می‌گیرد، که از اصلی‌ترین طرف‌داران وجود رابطۀ تنگاتنگ میان فبک و پراگماتیسم است. این رابطه در نظر گلدینگ به‌ گونه‌ای است که پراگماتیسم را بهترین حامی نظری، معرفت‌شناختی، و فلسفی برنامۀ فبک می‌کند؛ بر این اساس فبک ماهیت پراگماتیستی پیدا می‌کند. این مقاله درصدد بررسی این ادعاست. پرسش‌های اصلی از این قرارند: آیا واقعاً تأثیرپذیری برنامۀ فبک از پراگماتیسم به‌ گونه‌ای است که می‌توان گفت این برنامه ماهیت پراگماتیستی دارد؟ آیا پراگماتیسم در قیاس با دیگر فلسفه‌ها بیش‌ترین تأثیر را در برنامۀ فبک داشته است؟ آیا می‌توان پراگماتیسم را بهترین حامی نظری فبک دانست؟ آیا به‌رغم تأثیر‌پذیری احتمالی، می‌توان نشان داد که در پاره‌ای موارد مهم هم‌سویی چندانی میان فلسفۀ پراگماتیسم و فبک وجود ندارد؟ پاسخ‌گویی به این پرسش‌ها و برخی سؤالات دیگر درک دقیق‌تری از برنامۀ فبک را در اختیار می‌نهد و راه را برای اجرای درست‌تر آن آماده‌تر می‌کند. در این پژوهش نشان داده شده است که در بسیاری موارد پراگماتیسم می‌تواند حامی نظری و معرفت‌شناختی خوبی برای فبک باشد، ولی نمی‌توان مطمئن بود که بهترین حامی است، یا در همۀ موارد می‌توان آموزه‌های فبک را هم‌سو با آموزه‌های پراگماتیسم دیویی دانست.}, keywords_fa = {برنامۀ فلسفه برای کودکان و نوجوانان,پراگماتیسم,معرفت‌شناسی‏,نسبی‌گرایی}, url = {https://fabak.ihcs.ac.ir/article_529.html}, eprint = {https://fabak.ihcs.ac.ir/article_529_558ecb5f117136f57e685002761339af.pdf} } @article { author = {Naghdeali, Mohsen and Panahi, Zahra}, title = {Philosophy for Children: the Relationship between Community of Inquiry and Participatory and Active Models of Teaching}, journal = {Thinking and Children}, volume = {2}, number = {4}, pages = {101-126}, year = {2013}, publisher = {INSTITUTE FOR HUMANITIES AND CULTURAL STUDIES}, issn = {2383-0700}, eissn = {2383-0719}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {ارتباط اجتماع پژوهشی در برنامۀ فلسفه برای کودکان با روش‌های تدریس فعال و مشارکتی}, abstract_fa = {هدف اساسی برنامۀ فلسفه برای کودکان تقویت مهارت‌های استدلال، داوری، و قدرت تشخیص دانش‌آموزان است. برای حصول این منظور لازم است کلاس‌‌های درس به اجتماع پژوهشی یا حلقۀ کندوکاو تبدیل شوند که بستر مناسبی برای رشد خلاقیت است. از طرفی روش‌های تدریس فعال نیز آموزش مطالب درسی را به روشی پویا دنبال می‌کنند؛ روشی که نه‌تنها از خلاقیت کودکان بهره می‌گیرد بلکه در رشد خلاقیت آنان نیز مؤثر است. پژوهش حاضر، که پژوهشی توصیفی ـ تحلیلی است، به بررسی ارتباط روش اجتماع پژوهشی با روش‌های فعال تدریس پرداخته است. نتایج بررسی‌ها حاکی از ارتباط بین این دو رویکرد در اهداف و روش رسیدن به اهداف است. این دو روش آموزش از نظر محتوا و شیوۀ ارزش‌یابی متفاوت‌اند، اما هدف هر دو فعال‌کردن فراگیران در روند یادگیری و رشد مهارت‌های فکری و ذهنی و ایجاد توان‌مندی‌های اجتماعی آنان است. از آن‌جایی که یکی از اهداف مشترک روش اجتماع پژوهشی و روش‌های تدریس فعال دست‌یافتن به خلاقیت است، پیشنهاد می‌شود نظام آموزشی، با بهره‌گیری مناسب از این دو رویکرد، در جهت رشد قوای خلاقۀ کودکان گام مؤثری بردارد}, keywords_fa = {: اجتماع پژوهشی,الگو‌های تدریس فعال و مشارکتی,فلسفه برای کودکان,خلاقیت}, url = {https://fabak.ihcs.ac.ir/article_530.html}, eprint = {https://fabak.ihcs.ac.ir/article_530_1ff4fdd5d5826d6274d09c2c03ddb8a0.pdf} } @article { author = {Yazdani, Sepideh and Bakhshi Bojd, Fereshteh}, title = {Comparison between Psychological Reactions of Exceptional and Ordinary Children through Elements of Draw-A-Person Test}, journal = {Thinking and Children}, volume = {2}, number = {4}, pages = {127-148}, year = {2013}, publisher = {INSTITUTE FOR HUMANITIES AND CULTURAL STUDIES}, issn = {2383-0700}, eissn = {2383-0719}, doi = {}, abstract = {افضلی، افشین، علی دلاور، احمد برجعلی، و محمود میرزمانی (1386). «ویژگی‌‌های روا‌ن‌سنجی آزمون DASS-42 بر اساس نمونه‌‌ای از دانش‌آموزان دبیرستانی کرمانشاه»، تحقیقات علوم رفتاری، دورۀ پنجم، ش 2. خدایاری‌‌فرد، صبا، علیرضا عابدین، رخساره یکه‌‌یزداندوست، مه‌‌سیما پورشهریاری، و بنفشه غرایی (1386). «مقایسۀ نتایج آزمون‌های فرافکن ترسیمی در کودکانی که مورد کودک‌آزاری قرار گرفته‌‌اند با کودک عادی»، فصل‌نامة خانواده‌پژوهی، ش 9. دادستان، پریرخ (1388). ارزش‌یابی شخصیت کودک بر اساس آزمون‌‌های ترسیمی، تهران: رشد. دانش، عصمت (1383). ارزیابی شخصیت و اختلال‌‌های روانی با آزمون ترسیم آدمک، کرج: گلشن اندیشه. فراری، آنا اولیوریو (1382). نقاشی کودکان و مفاهیم آن، ترجمۀ عبدالرضا صرافان، تهران: دیبا. فرهادی، علی و حمیدرضا پوراعتماد (1387). «نشانه‌‌های پرخاش‌‌‌گری در آزمون نقاشی آدمک در پسران نه‌ساله»، اصول بهداشت روان، ش 3. مارنات، گری گراث (1384). راهنمای سنجش روانی برای روان‌شناسان بالینی، مشاوران، و روان‌پزشکان، ترجمۀ حسن پاشاشریفی و محمدرضا نیکخو، تهران: سخن. مرادی‌مطلق، مونا، علیرضا عابدین، و محمود حیدری (1388). «تعیین نشانه‌های ترسیم خود در نقاشی سه گروه از کودکان دارای مشکلات درونی‌سازی‌شده، برونی‌سازی‌شده، بهنجار»، روا‌ن‌شناسی بالینی، ش 1. نصیرزاده، راضیه، و کاظم رسول‌‌زاده طباطبایی (1388). «رابطۀ سازه‌‌های روان‌شناختی مقیاس DASS-42 با راهبردهای مقابله با تنیدگی»، علوم رفتاری، دورۀ سوم، ش 4.   Bernice, L. (2004). ‘Sex-role Ideology and Children's Drawings: Does the Jack-o-Lantern Amide or Scare?’ American Journal of Sex Roles, Vol. 5, No. 1. Cavanaugh, M. A., W. Boswell, M. V. Roehling, and J. W. Boudreau (2000). ‘An Emoirical Examination of self-Reported work-Stress among U.S. managers’, applied psychology, No. 85. Crawford, J. R. and J. D. Henry (2003). ‘The Depression Anxiety Stress Scales (DASS), Normative data and latent structure in a large non-Clinical sample’, British Journal of Clinical Psychology, Vol. 42, No. 12. Hacking, S., D. Foreman, and J. Belcher (1996). ‘The Descriptive Assessment for Psychiatric Art, A new way of quantifying paintings by psychiatric patients’, Nervous and Mental Disease, Vol. 184, No. 7. Howe, J. W., A. W. Burgess, and A. Mccormack (1987). ‘Adolescent runways and their drawing’, The Arts in Psychotherapy, Vol. 14. Kenneth, J. Z., K. F. Jo-Anne, W. D. Robert, and J. B. Susan (1982). ‘Human figure Drawing of Gender-Problem Children, A Comparison to Sibling, Psychiatric, and Normal Controls’, Abnormal Child Psychology, Vol. 11, No. 2. Lilienfeld, S. O., J. M. Wood, and H. N. Garb (2000). ‘The scientific status of projective techniques’ Psychological science in the public interest, Vol. 1, No. 2. Marijcke, W., M. Veltman, and K. D. Browne (2003). ‘Trained raters' evaluation of Kinetic Family Drawings of physically abused children’, The Arts in Psychotherapy, Vol. 30, No. 1. Rahimi, A., F. Ahamadi, and M. Gholiaf (2007). ‘Effects of applying Continuous Care Model (CCM) on stress, anxiety, and depression in hemodialysis patients’, Shahid Beheshti Univ. Med. Sci., Vol. 4, No. 30. Ravin, R. L. (2001). ‘Identification in Human Figure Drawing: Determining Projection with the Draw a Person Questionaire’, The Sciences and Engineering, Vol. 62. Raweley, S. (2005). Aggression and depression assessed Through art: Using draw-a-Story to Identify Children and Adolescents at Risk, New York: Brunner-Routledge. Sahebi, A., M. J. Asghari, and R. Salari (2005). ‘Validation of depression, anxiety, and stress Scale (DASS-21) for Iranian population’, Iranian Journal of Psychology, Vol. 1, No. 4. Schornstein, H. M.and J. Derr (1977). ‘The Many Applications of Kinetic Family Drawings in Child Abuse’, Child Abuse Neglect, Vol. 1. Skybo, T., N. A. Rayan-Wenger, and Y. Su (2007). ‘Human Figure Drawings as a Measure of Children's Emotional Status’, Pediatric Nursing, vol. 22, No. 1. Taylor, C. T., J. Bomyea, and N. Amir (2010). ‘Attentional bias away From positive social information mediates, The link Between social anxiety and anxiety vulnerability to a social stressor’, Anxiety Disorders, Vol. 24, No. 4. Thomas, O., J. R. Williams (2006). ‘The reliability of scores for the draw-a-Person intellectual ability test for children, adolescents, and adults’, Psychoeducational Assessment, Vol. 24, No. 2. Wiesel, R. L. and D. Hershkovitz (2000). ‘Detecting violent aggressive behavior Among male prisoners Through the MacHover Drow-a-Person test’, The Arts in Psychotherapy, Vol. 27, No. 3. Willis, L. R., S. P. Joy, and D. H. Kaiser (2010). ‘Draw-a-Person-in-the-Rain as an assessment of stress and coping resources’, The Arts in Psychotherapy, Vol. 37.}, keywords = {}, title_fa = {مقایسة واکنش‌های روان‌شناختی کودکان عادی و تیزهوش از طریق عناصر آزمون ترسیم}, abstract_fa = {آزمون‌‌های ترسیمی روش‌‌های تشخیصی فرافکنی‌اند که در آن‌ها از فرد خواسته می‌‌شود، موضوع یا‌‌ وضعیتی را ترسیم کند تا عملکرد شناختی، بین‌‌فردی، یا روان‌شناختی او ارزیابی شود. هدف پژوهش حاضر مقایسۀ‌ واکنش‌های روان‌شناختی کودکان تیزهوش و عادی از طریق عناصر آزمون ترسیم است. برای گردآوری اطلاعات، از پرسش‌نامۀ افسردگی، اضطراب، و استرس (DASS-42) و نقاشی آدمک رنگی استفاده شد. نمونۀ پژوهش 250 دانش‌آموز (119 دختر و 131 پسر) یازده تا سیزده‌سالۀ منطقۀ یک و دو شهر زاهدان بود که کودکان عادی به صورت نمونه‌‌گیری خوشه‌‌ای سهمی و کودکان تیزهوش به صورت نمونه‌‌گیری دردسترس انتخاب شدند. آزمون ترسیم آدمک رنگی و پرسش‌نامۀ DASS-42 در سه مقطع اول و دوم و سوم راهنمایی به صورت گروهی اجرا شد و داده‌‌ها، با استفاده از آمار توصیفی، آزمون «خی دو»، و «تی» گروه مستقل تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که، بر اساس آزمون ترسیم، بین واکنش‌های‌‌ روان‌شناختی کودکان عادی و تیزهوش تفاوت معناداری وجود دارد.}, keywords_fa = {ترسیم آدمک رنگی,واکنش‌های روان‌شناختی,کودکان تیزهوش,کودکان عادی}, url = {https://fabak.ihcs.ac.ir/article_531.html}, eprint = {https://fabak.ihcs.ac.ir/article_531_6cf152faa872fa1ae66a91c02a001dc2.pdf} }