الماسی حسینی، سید صمد. (1391). بررسی تأثیر آموزش فلسفه برای کودکان بر رشد مهارت‌های اجتماعی و عزت‌نفس دانش‌آموزان پایه پنجم ابتدایی، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه علامه طباطبایی.
برنجکار، میلاد.، احقر، قدسی و انصاریان، فهیمه. (1397). «اثربخشی آموزش فلسفه به کودکان بر راهبردهای یادگیری دانش‌آموزان و پایداری آن در طول زمان»، تفکر و کودک، 9(1)، ص 73-95.
برهمن، مریم.، خدابخشی صادق‌آبادی، فاطمه. (1396). «آموزش فلسفه برای کودکان»، پیشرفت‌های نوین در علوم رفتاری، 2(9)، ص 90-104.
پورمعصوم، بهمن.، فیاض، ایراندخت.، بازرگان، سیمین. (1396). «شکل‌گیری سواد زیست‌محیطی کودکان بر اساس برنامه درسی راهبردی، برنامه‌ریزی چندبعدی و بسته یادگیری چندرسانه‌ای»، فصلنامه تعلیم و تربیت، دوره 33، شماره 1(پیاپی 129)، ص 9-32.
جلیلیان، سهیلا.، عظیم پور، احسان و جلیلیان، فریبا. (1395). «اثربخشی برنامۀ آموزش فلسفه به کودکان بر پرورش توانایی حل مسأله و قضاوت اخلاقی در دانش‌آموزان»، پژوهش‌های تربیتی، شماره 32، ص 80-101.
خسروی، حسن. (1395). «حق بر محیط‌زیست سالم در پرتو حکمرانی مطلوب»، مجله اخلاق زیستی، 6(20)، ص 127-144.
دره زرشکی، نسرین. (1395). اثربخشی آموزش فلسفه برای کودکان P4C بر تفکر انتقادی و هوش‌های چندگانه دانش‌آموزان پایه پنجم ابتدائی شهر یزد، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه یزد.
رستمی، کاوه.، رحیمی، ابراهیم.، رستمی، ویدا و هاشمی، سپیده. (1391). «بررسی تأثیر روش اجتماع پژوهشی در «برنامه ی فلسفه برای کودکان» بر خلاقیت کودکان»، تفکر و کودک، 3(2)، ص 49-65.
سلطانی کوهانستانی، مریم. (1394). «نقش فلسفه در حفظ محیط‌زیست با تکیه‌بر آرای ملاصدرا»، اولین کنفرانس ملی علوم و مدیریت محیط‌زیست ایران، اردبیل.
شاو، ران. (1392). فلسفه در کلاس درس: راهکاری برای پرورش دانش‌آموزان اندیشمند، ترجمه حسن سالاری، چاپ دوم، تهران: طراحان ایماژ.
صادقی هاشم‌آبادی، محمد و علوی، سید محمدکاظم. (1393). «فلسفه برای کودکان»، اسلام و پژوهش‌های تربیتی، دوره 6, شماره 2 (پیاپی 12)، ص 59-78.
طالب‌زاده، سید حمید. (1396). فلسفه پایۀ یازدهم دورۀ دوم متوسطه، تهران: سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی.
طالعی، سهیلا. (1391). تأثیر آموزش فلسفه به کودکان بر رشد مهارت‌های بنیادی، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی.
عابدینی نظری، مرتضی. (1395). تأثیر آموزش فلسفه برای کودکان بر اعتمادبه‌نفس و تفکر انتقادی دانش‌آموزان پسر دوره اول مقطع متوسطه منطقه 6 تهران، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی.
قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران همراه با اصلاحات سال 1368.(1398). تدوین جهانگیر منصور، تهران: نشر دیدار.
قائدی، یحیی. (1395). مبانی نظری فلسفه برای کودکان، چاپ اول، تهران: نشر مرآت.
قبادیان، مسلم. (1394). «تأثیر برنامه آموزش فلسفه به کودکان بر مهارت‌های اجتماعی دانش‌آموزان پایه پنجم ابتدایی»، پژوهش‌های تربیتی، شماره 30، ص 138-149.
قدمیاری، معصومه.، ملک پور، بهار و رشیدپور، رکسانا. (1392). «بررسی ارتباط آموزش فلسفه برای کودکان در تربیت شهروند جهانی»، چهارمین همایش انجمن فلسفه تعلیم و تربیت ایران، مشهد، دانشگاه فردوسی مشهد.
کلانتری، سارا.، بنی جمالی، شکوه السادات و خسروی، زهره. (1392). «بررسی اثربخشی اجرای برنامه آموزش فلسفه به کودکان بر کاهش تفکرات غیرمنطقی دانش‌آموزان دختر کلاس اول مقطع راهنمایی شهرستان بروجن»، دو فصلنامه علمی– پژوهشی روانشناسی بالینی و شخصیت (دانشور رفتار)، دوره 2، شماره 11، ص 37-48.
کم، فیلیپ. (1389). با هم فکر کردن: کندوکاوهای فلسفی برای کلاس. ترجمه فرزانه شهرتاش و مژگان رشتچی، تهران: شهرتاش.
مرادی افراپلی، زینب. (1390). بررسی رابطه بین باورهای معرفت‌شناختی و میزان سواد زیست‌محیطی معلمان شهر بابلسر، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه علامه طباطبایی.
منشور حقوق شهروندی.(1395). تهران: ریاست جمهوری.
ناجی، سعید. (1393). کندوکاو فلسفی برای کودکان و نوجوانان، جلد اول، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
نیازی، اسماعیل. (1394). بررسی تأثیر آموزش فلسفه برای کودکان بر مهارت‌های فکری و بنیادی دانش‌آموزان پسر پنجم ابتدایی شهر کاشمر، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه پیام نور استان تهران.
ویسی، هادی.، زرندیان، اردوان و لیاقتی، هومان. (1391). «برنامه‌ریزی برای ارتقای سواد محیط‌زیستی دانش‌آموزان: نیازهای آموزشی و روش‌های برآورد نیازها»، دومین کنفرانس برنامه‌ریزی و مدیریت محیط‌زیست، تهران، دانشگاه تهران.
Cassidy, Claire. (2013).“Philosophy with children: learning to live well”. Childhood and Philosophy, 8 (16). pp. 243-264.
Giménez-dasí, M., laura quintanilla, marie-france Daniel. (2013). “Improving emotion comprehension and social skills in early childhood through philosophy for children”, childhood & philosophy, rio de janeiro, V.9, N. 17, jan-jun. 2013, pp. 63-89.
Lipman, M. (2003). Thinking in education, 2nd edition. Cambridge: Cambridge University Press.
Mackenzie, A.C., Edwards, S., Moore, D. and Boyd, W. (2014). Young Children s Play and Environmental Education in Early Childhood Education, Cham Heidelberg New York Dordrrecht London: Springer.
Makaiau, A.S. & Tanaka, N. (2018). Philosophy for Children: A Deliberative Pedagogy for Teaching Social Studies in Japan and the USA, Journal of International Social Studie, 8(2), 29-45.
Mamata, M., Siti Fatahiyah Mahamooda. And Ismaniza Ismailb. (2012). “Islamic Philosophy on Behaviour - Based Environmental Attitude”, Procedia - Social and Behavioral Sciences, 49: 85 – 92.
Murris, K. (2016). The Philosophy for Children curriculum: Resisting “teacher proof’texts and the formation of the ideal philosopher child”. Studies in Philosophy and Education, 35(1), 63-78.
NAAEE. (2016).Guidelines for Excellence Early Childhood Environmental Education Programs, Vol.5, Washington DC: naaee.
Poeck, K.V. & Vandenabeele, J. (2012). Learning from sustainabledevelopment: education in the light of public issues, Environmental Education Research, 18:4,541-552.
Trickey, S. and Topping, K. J. (2006). “Collaborative philosophical enquiry for school children socio-emotional effects at 11 to 12 years”. School Psychology International, 27(5), 599-614.
Varisli,T. (2009). Evaluating Eight Grade Students’ Environmental Literacy: The Role of Socio-Demographic Variables. Msc Thesis. School of Social Sciences of Middle East Technical University.
Worley, P. (2016). “Philosophy and children”. The Philosophers' Magazine, (72), 119-120.
)