Philosophical Criteria of Dialogue in Children’s Philosophizing

Document Type : Scientific- research

Authors

Abstract

Dialogue, because of its ontological aspects has been considered important and many philosophers have believed it to be the best method of philosophical education. The present study attempts to elucidate the major characteristics of dialogue as the most important method of teaching thinking to children in the Philosophy for Children (P4C) Program. As the most effective method in philosophical inquiry, dialogue plays a crucial role in educating children and is the center of attention for understanding the essence of P4C. Thus defining the features of dialogue in philosophical inquiry could facilitate teaching thinking to children. This paper try to explicit the main features of dialogue, based on plato and Gadamerُs approaches.

References

افلاطون (1356). دورۀ آثار، ترجمة محمدحسن لطفی، تهران: خوارزمی.
بوبر، مارتین (1380). من و تو، ترجمة ابوتراب سهراب و الهام عطاری، تهران: ‌فرزان‌روز.
دریابندری، نجف (1369). درد بی‌خویشتنی: بررسی مفهوم الیناسیون در فلسفۀ غرب، تهران: پرواز.
دیویس، کالین (1386). درآمدی بر اندیشۀ ‌لویناس، مسعود علیا، تهران: مؤسسۀ پژوهشی حکمت و فلسفۀ ایران.
ناجی، سعید (1389). کندوکاو فلسفی برای کودکان و نوجوانان؛ گفت‌وگو با پیشگامان انقلابی نو در تعلیم و تربیت، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
یاسپرس، کارل (1357). افلاطون، ترجمة محمدحسن لطفی، تهران: خوارزمی.
یاسپرس، کارل (1358). سقراط، ترجمة محمدحسن لطفی، تهران: خوارزمی.
یاسپرس، کارل (1377). عالم در آیینۀ تفکر فلسفی، ترجمة محمود عبادیان، تهران: پرسش.
 
Gadamer, Hans Georg (1989). Truth and Method, New York: Continuum Publishing Group.
Kennedy, David (1999). ‘Philosophy for Children and Reconstruction of Philosophy’, in Metaphilosophy, Vol. 30, Oxford: Blackwell.
Kennedy, David (2000-2001). ‘Thinking for Oneself and With Others’, Analytic Teaching, Viterbo University, Vol. 20, No. 1.

Files

Share

How to cite

Statistics