آقازاده، محرم (1384). راهنمای روش‌های نوین تدریس، تهران: آییژ.
بنیاد حکمت ملاصدرا (1384). «ارزیابی کلاس‌های پژوهشی جمعی»، خردنامۀ صدرا، ویژه‌نامۀ فلسفه برای کودکان، س 1، ش 1.
پیریایی، حسین (1390). «روش‌های نوین تدریس و بهره‌وری»، رشد تکنولوژی آموزشی، دورۀ بیست‌وهفتم، ش 3.
جویس، بروس، مارشا ویل، و امیلی کالهون (1380). الگوهای تدریس 2000، ترجمة محمدرضا بهرنگی، تهران: کمال تربیت.
جهانی، جعفر (1386). «بررسی تأثیرات برنامۀ آموزش فلسفه به کودکان در رشد منش‌های اخلاقی دانش‌آموزان»، فصلنامۀ مطالعات برنامۀ درسی، س 2، ش 7.
خالق‌خواه، علی، و احمد اکبری (1389). «مقایسۀ تطبیقی روش‌های پویا و خلاق با برنامۀ فلسفه و کودکان»، خردنامۀ صدرا، ویژه‌نامۀ فلسفه برای کودکان، س 3، ش 3.
خسرونژاد، مرتضی، و حسین کریمی (1381). «آموزش فلسفه به کودکان از طریق ادبیات کودک، بررسی الگوی لیپمن»، همایش ادبیات کودکان و نوجوانان.
دادگر، علی‌اصغر، و غلامرضا حجتی (1385). کلیات روش‌ها و فنون تدریس، اصفهان: دانشگاه آزاد اسلامی، واحد نجف‌آباد.
راصد، سعید (1385). «آموزش مستقیم یا یادگیری فعال»، رشد و تکنولوژی آموزشی، س 4، ش 4.
سیف، علی‌‌‌‌اکبر (1384). روان‌شناسی پرورشی، تهران: آگاه.
شارپ، آن مارگارت، و لورنس جوزف اسپلیتر (1387). بیمارستان عروسک‌ها، همراه با راهنمای معلم ‘با دنیای من آشنا شوید’، ترجمة فاطمه رنجبران، تهران: شهرتاش.
شعبانی، حسن (1382). روش تدریس پیشرفته، آموزش مهارت‌ها و راهبرد‌های تفکر، تهران: سمت.
فضلی‌خانی، سعید (1382). راهنمای عملی روش‌های مشارکتی و فعال در فرایند تدریس، تهران: آزمون نوین.
فیشر، رابرت (1385). آموزش و تفکر، ترجمة فروغ کیانزاده، اهواز: رسش.
فیشر، رابرت (1386). آموزش تفکر به کودکان، ترجمة مسعود صفایی‌مقدم و افسانه نجاریان، اهواز: رسش.
قائدی، یحیی (1383). آموزش فلسفه به کودکان، بررسی مبانی نظری، تهران: دواوین.
کم، فیلیپ (1384). داستان‌های فکری 3، ترجمة فرزانه شهرتاش و نسرین ابراهیمی‌لویه، تهران: شهرتاش.
لیپمن، متیو (1382). «فلسفه برای کودکان و نوجوانان، گفت‌وگو با متیو لیپمن»، کتاب ماه ادبیات و فلسفه، ترجمة سعید ناجی، ش 47.
مارزینو، رابرت، استوارت رنکین، کارولین سوحیوز، رونالد اس. برنت، و دیگران (1380). ابعاد تفکر در برنامه‌‌ریزی درسی و تدریس، ترجمة قدسی احقر، تهران: یسطرون.
مرعشی، سیدمنصور، جمال حقیقتی، زهرا بنارکی مبارکی، و کیومرث باشلیده (1386). «بررسی تأثیر روش اجتماع پژوهشی بر پرورش مهارت‌های استدلال در دانش‌آموزان دختر پایۀ سوم راهنمایی»، فصلنامۀ مطالعات برنامۀ درسی، س 2، ش 7.
ناجی، سعید (1387 الف). کندوکاو فلسفی برای کودکان و نوجوانان، گفت‌وگو با پیشگامان، فلسفه برای کودکان چیست؟ گفت‌وگو با متیو لیپمن، ترجمة سعید ناجی، ج 1، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
ناجی، سعید (1387 ب). کندوکاو فلسفی برای کودکان و نوجوانان، گفت‌وگو با پیشگامان داستان‌های فلسفی و کتاب‌های P4C، گفت‌وگو با آن مارگارت شارپ،ترجمة مریم صفایی و صدیقه میرزایی، ج 1، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
ناجی، سعید، و پروانه قاضی‌نژاد (1386). «بررسی نتایج برنامۀ فلسفه برای کودکان روی مهارت‌های استدلالی و عملکرد رفتاری کودکان»، فصلنامۀ مطالعات برنامۀ درسی، س 2، ش 7.
هدایتی، مهرنوش، یحیی قائدی، عبدالله شفیع‌آبادی، و عبدالله یونسی (1389). «کودکان متفکر، روابط میان‌فردی مؤثر، مطالعۀ تحقیقی پیرامون تأثیر ‘فلسفه برای کودکان’ بر ارتباطات اجتماعی»، فصلنامۀ علمی تخصصی تفکر و کودک، س 1، ش 1.
هینز، جوئنا، دیوید کندی، و دیوید وایت (1389). فیلسوفان کوچک کودکان به عنوان فیلسوف، ترجمة یحیی قائدی، تهران: آییژ.
Fisher, Robert (2001). Values for Thinking, Oxford: Nash Pollock.
Lipman, Matthew (1981). Philosophy for Children, Costa Arthur (ed.), in Developing Minds Programs for Teaching Thinking, Alexanderia: Association for Supervision and Curriculum Development, Revised Edition, Vol. 2.
Lipman, Matthew (2003). Thinking in Education, New York: Cambridge University Press.
Schack, Gina. D. (1993). ‘Effects of a Creative Problem Sloving Curriculum on Students of Varying Ability Level’, Gifted Child Quarterly, Vol. 37, No. 1.
)