اسکندری شرفی ف، رحمتی فیروزآبادی ی، نصرت فلاح ع. (1400). خوانش فیکی داستان ماهی سیاه کوچولو، اثر صمد بهرنگی. تفکر و کودک. 12(1): 23-3.
اﺳﻤﺘﺎﻧﺎ، ج. (2006). «ﺗﺄﺛﯿﺮ واﻟﺪﯾﻦ ﺑﺮ رﺷﺪ اﺧﻼﻗﯽ ﮐﻮدک». ﻏﻼﻣﺮﺿﺎ ﻣﺘﻘﯽﻓﺮ. ﻣﺠﻠﻪ ﻣﻌﺮﻓﺖ.57(7) 91-85.
اربابان اصفهانی، مرضیه و قافله کش، مینا. (1385). استفاده از قصه در فرآیند مشاوره‌ای به منظور دستیابی به اهداف تعلیم و تربیت. مقالات برگزیده قصه‌گویی، نهمین جشنواره قصه‌گویی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان.
ﺑﺘﻠﻬﺎﯾﻢ، ب. (1386). ﮐﻮدﮐﺎن ﺑﻪ ﻗﺼﻪ ﻧﯿﺎزدارﻧﺪ. ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﻤﺎل ﺑﻬﺮوز ﮐﯿﺎ. ﺗﻬﺮان: ﻧﺸﺮ اﻓﮑﺎر.
ﺑﻮرﺑﺎ، م. (1390). ﭘﺮورش ﻫﻮش اﺧﻼﻗﯽ. ﭼﺎپ اول. ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻓﯿﺮوزه ﮐﺎوﺳﯽ. ﺗﻬﺮان: اﻧﺘﺸﺎرات رﺷﺪ.
بیابانگرد، اسماعیل(1382). روش های افزایش عزت نفس در کودکان و نوجوانان. تهران: انتشارات انجمن
ﭘﻠﻮﺳﮑﯽ، آ. (1385). ﻗﺼﻪ ﮔﻮﯾﯽ در ﺧﺎﻧﻪ و ﺧﺎﻧﻮاده. ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻣﺼﻄﻔﯽ رﺣﻤﺎﻧﺪوﺳﺖ. ﺗﻬﺮان: اﻧﺘﺸﺎرات ﻣﺪرﺳﻪ.
ﭘﺸﺖدار، ع. م. (1386). ﻗﺼﻪ ﮔﻮﯾﯽ ﺧﻼق و اﻫﺪاف آﻣﻮزﺷﯽ . ﺗﻬﺮان: اﻧﺘﺸﺎرات اﻋﺘﻤﺎد.
ﺗﺮاﺑﯽ، ژ. (1389). ﺗﺄﺛﯿﺮ آﻣﻮزش ﮔﺮوﻫﯽ ﺑﺮ ﻫﻮش اﺧﻼﻗﯽ ﮐﻮدﮐﺎن. ﭘﺎﯾﺎنﻧﺎﻣﻪ ﮐﺎرﺷﻨﺎﺳﯽ ارﺷﺪ روانﺷﻨﺎﺳﯽ داﻧﺸﮕﺎه آزاد ﺧﻮراﺳﮕﺎن. خوراسگان، ایران.
حسین پور محمد, درویشی طیبه, سودانی منصور(1388) اثربخشی آموزش مسوولیت پذیری به شیوه واقعیت درمانی گلاسر بر کاهش بحران هویت دانش آموزان. یافته های نو در روان شناسی روان شناسی اجتماعی :5 , 13 ; 97 - 106 .
خانجانی، علی. (1390). هنر قصه‌گویی(چاپ اول). تهران: کانون چاپ.
دﻻور، ع. (1380). ﻣﺒﺎﻧﯽ ﻧﻈﺮی و ﻋﻤﻠﯽ ﭘﮋوﻫﺶ درﻋﻠﻮم اﻧﺴﺎﻧﯽ و اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ. ﺗﻬﺮان: رﺷﺪ.
دادﺳﺘﺎن، پ.؛ ﻣﺤﺴﻦ ﻋﻠﯿﻖ، ا.؛ رﺳﻮل زاده ﻃﺒﺎﻃﺒﺎﺋﯽ،ک.؛ آذرﺑﺎﯾﺠﺎﻧﯽ، م. و ﺑﯿﺎت، م. (1389). «ﻗﺼﻪﮔﻮﯾﯽ و ﺗﺤﻮل ﻣﻔﻬﻮم ﺧﺪا در ﮐﻮدﮐﺎن اﯾﺮاﻧﯽ وﻟﺒﻨﺎﻧﯽ». ﻣﺠﻠﻪ روانﺷﻨﺎﺳﺎن اﯾﺮاﻧﯽ. ﺷﻤﺎره 24.
رﺣﻤﺎن دوﺳﺖ، م. (1388). ﻗﺼﻪ ﮔﻮﯾﯽ: اﻫﻤﯿﺖ و راه رﺳﻢ آن. ﺗﻬﺮان: رﺷﺪ.
ﺳﯿﺪی، ط. (1389). ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻗﺼﻪﮔﻮﯾﯽ در درﻣﺎن ﭘﺮﺧﺎﺷﮕﺮی. ﻣﻘﺎﻟﻪ اراﺋﻪ ﺷﺪه در اوﻟﯿﻦ ﻫﻤﺎﯾﺶﯿﻦاﻟﻤﻠﻠﯽ روانﭘﺰﺷﮑﯽ ﮐﻮدک وﻧﻮﺟﻮان، 154.
ﺳﯿﻒ، س. (1390). روانﺷﻨﺎﺳﯽ رﺷﺪ. ج.1. ﺗﻬﺮان: اﻧﺘﺸﺎرات ﺳﻤﺖ.
ﺷﻬﯿﻢ، س. (1388). «ﭘﺮﺧﺎﺷﮕﺮی آﺷﮑﺎر و راﺑﻄﻪای در ﮐﻮدﮐﺎن دﺑﺴﺘﺎﻧﯽ». ﭘﮋوﻫﺶﻫﺎی روانﺷﻨﺎﺧﺘﯽ، ﺳﺎل نهم، ﺷﻤﺎره44-27-21.
ﺻﻔﺮزاده، ا. ( 1388). ﺑﺮرﺳﯽ اﺛﺮ ﺑﺨﺶ ﻣﻬﺎرتﻫﺎی اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ در ﺑﺮﻗﺮاری ارﺗﺒﺎط اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﮐﺎر آﻣﺪ داﻧﺶآﻣﻮزان دﺧﺘﺮ اول ﻣﺘﻮﺳﻂ. ﭘﺎﯾﺎنﻧﺎﻣﻪ ﮐﺎرﺷﻨﺎﺳﯽ ارﺷﺪ. داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻼﻣﻪ ﻃﺒﺎﻃﺒﺎﯾﯽ ﺗﻬﺮان.
ﻃﺎﻗﺪﯾﺲ، س. (1387). «ﯾﺎد داﺷﺘﯽ درﺑﺎره ﮐﻮدک ﻗﺼﻪ و ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ». ﭘﮋوﻫﺸﻨﺎﻣﻪ ادﺑﯿﺎت ﮐﻮدک وﻧﻮﺟﻮان. ﺷﻤﺎره 19.
محمدی نصرآباد م، علوی لنگرودی ک، زندوانیان ه، استبرقی م. (1398). اثربخشی آموزش ارزش های اخلاقی ( از طریق قصه گویی و پویانمایی) بر رشد مهارت های اجتماعی کودکان پیش دبستانی. تفکر و کودک. 10(2): 226-241.
کارتلج، جی اف، میلبرن. (1943). آموزش مهارت‌های اجتماعی به کودکان. ترجمه محمد حسین نظری نژاد (1385).
ﮐﻼﯾﻦ، م. (1389). رﺷﺪ اﺧﻼﻗﯽ. ج.1. ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻣﺤﻤﺪ رﺿﺎ ﺟﻬﺎﻧﮕﯿﺮزاده و ﻫﻤﮑﺎران. ﺗﻬﺮان: اﻧﺘﺸﺎرات ﭘﮋوﻫﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم و ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ اﺳﻼﻣﯽ.
ﮐﯿﺎ ﮐﻤﺎل، ب. (1390). «ﻗﺼﻪ و داﺳﺘﺎن در ﮐﺘﺎب ﻫﺎی درﺳﯽ و ﮐﻤﮏ درﺳﯽ آﻟﻤﺎن». ﭘﮋوﻫﺸﻨﺎﻣﻪادﺑﯿﺎت ﮐﻮدک و ﻧﻮﺟﻮان. ﺷﻤﺎره42 .
ﮔﺮﯾﻦ، ا. (1386). ﻫﻨﺮ و ﻓﻦ ﻗﺼﻪﮔﻮﯾﯽ. ﺗﺮﺟﻤﻪﻃﺎﻫﺮه آدﯾﻨﻪﭘﻮر. ﺗﻬﺮان: اﻧﺘﺸﺎرات اﺑﺠﺪ.
ﻣﻈﺎﻫﺮی ﺗﻬﺮاﻧﯽ، م. (1390). ﺗﺄﺛﯿﺮ آﻣﻮزش ﺷﯿﻮهﻫﺎی رﻓﺘﺎر ﮔﺮوﻫﯽ ﺑﺮ ﻫﻮش اﺧﻼﻗﯽ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﮐﻮدﮐﺎن وﻧﻮﺟﻮاﻧﺎن ﻣﺼﺮوع. ﭘﺎﯾﺎنﻧﺎﻣﻪ ﮐﺎرﺷﻨﺎﺳﯽ ارﺷﺪ روانﺷﻨﺎﺳﯽ. داﻧﺸﮕﺎه آزاد اﺳﻼﻣﯽ ﺧﻮراﺳﮕﺎن.
گلاور و برونینگ.(1395). روانشناسی تربیتی. ترجمه علی نقی خرازی. تهران:مرکز نشر دانشگاهی.
ﻣﺸﺘﺎق، م. (1389). ﮐﻮدک و ﻣﻬﺎرتﻫﺎی زﻧﺪﮔﯽ. ﺗﻬﺮان: اﻧﺘﺸﺎرات اﺑﻮﻋﻄﺎ.
مهاجری، زهرا. (1388). قصه و قصه گویی.مشهد : انتشارات جهاد دانشگاهی.
ﻫﺎﮐﺴﻠﯽ، ر. (2007). ﭘﺮورش ﻫﻮش اﺧﻼﻗﯽ درﮐﻮدﮐﺎن. ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻓﺮﻧﺎز ﮐﺸﺎورزی.
ﻫﻮﯾﺪا، ر. و ﻫﻤﺎﯾﯽ، ر. (1389). »ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻗﺼﻪﻫﺎی ﻗﺮآﻧﯽ ﺑﺮ ﻫﻮش ﻫﯿﺠﺎﻧﯽ ﮐﻮدﮐﺎن«. داﻧﺸﮑﺪه روانﺷﻨﺎﺳﯽاﺻﻔﻬﺎن، ﺷﻤﺎره 1 .
ﻫﻤﺎﯾﯽ، ر.؛ ﮐﺠﺒﺎف، م.ب.؛ و ﺳﯿﺎدت، س.ع. (1388). «ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻗﺼﻪﮔﻮﯾﯽ ﺑﺮ ﺳﺎزﮔﺎری ﮐﻮدﮐﺎن». ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت روانﺷﻨﺎﺧﺘﯽ.
- Adel, G.A. (2007). “Postmodernism and Children’s Literature”.The journal of the International Christian community for teacher education: A faith-based perspective. ICCT journal. 2: 2.
-Bettelheim, B. (1987). The Uses of Enchantment: The Meaning and Importance of Fairy Tales. London: Penguin.
-Desocio J.E. (2005). Accessing Self – Development Thought Narrative Approaches in Child and Adolescent Psychotherapy. Journal of Child Adolesc Psychiatr Nurs, 18(2): 53-61.
- Goleman, D. (1998). Emotional Intelligence what It can Matter More than IQ. New York: Banton.
- Kosmitzki, C., & John, O.P., (1993). The Implicit Use of Explicit Conceptions of Social Intelligence, Personality and Individual Differences, 15, 11-23.
- Heffner, M. (2003). Excremental support for the use of story telling to guide behavior: The effect of story telling on multiple and mixed ratio (FR)/ differential reinforcement of low rate (DRL) schedule responding Unpublished Doctoral Dissertation, West Virginia University.
- Ladd, G., & Burgess, K. (1999). “Charting the relationship trajectories of aggressive/ non withdrawn, and aggressive/withdrawn children during early grade school”. Child Development-70: 910-929.
-Lipman, M. (2003). Thinking in Education (2nd Ed.), Cambridge: Cambridge University Press.
- Lipman, m. (1980). Philosophy in the classroom Philadelphia: Temple university press.
-Matthews, Gareth. B. (1976). Philosophy in Children’s Literature. Cambridge, MA: Harvard university press.
- Meijs, N.Cillessen, A. H. N. Scholte, R.H. J. Segers, E., & Spijkerman, R. (2008). Social Intelligence and academic achievement as predictors of adolescent popularity. Behavioural Science Institute, Radboud Universiteit Nijmegen.
-Mervis,M,M & Bertrand,F,J.(2003).The emergence of learning – related social skills,Early chigdnood Research Quartely,18,206-224.
- Miller, P. J., Wiley, A. R., Fung, H., & Liang, C. H. (1997). Personal storytelling asamedium of socialization in Chinese and American families. Child Development; 68 (3):557-68.
-Nourbury, C.F. & Bishop, D.V. (2003). Narrative skills of children with communication impairment”. International Language communication Disorders. 38(3): 288-313.
- Parker, J.G. & Asher, S.R. (2010). Friendship and friendship quality in middle childhood: Links with peer group acceptance and feelings of loneliness and social dissatisfaction. Developmental Psychology, 29, 611-621.
- Patterson, G.R. & Reid, J.B. & Dishion, T.J. (1992). A social Learning approach: Antisocial boys. Castalia publishing co.
Petersen, S., Bull, C., Propst, O., Dettinger, S. and Detwiler, L. (2005), Narrative Therapy to Prevent Illness-Related Stress Disorder. Journal of Counseling & Development, 83, 41–47.
- Rahill, S. A. (2002). A comprison or the effectiveness or story-based and skill-based social comptence programs on the development of social problem solving and peer relationship skill of children with emotional disability. Unpublished Doctoral Dissertation, Carlson Albizu University, Maryland [On-Line]. Avaliable: (http:proquest.umi.com/pqdweb).
- Salovey, P. & Mayer, J. D. (1990). Emotional Intelligence. Imagination, Cognition and Personality, 9, 185-211.
- Shechtman, Z. & Nachshol, R. (1996). “A school-based intervention to reduce aggressive behavior in maladjusted adolescents”. Journal of Applied Developmental Psychology.17, 535-552.
- Sweetser, E. (2010) ‘Compositionality and blending: semantic composition in a cognitively realistic framework’ in Janssen, Theo and Gisela Redeker, edi tors. Cognitive Linguistics: Foundations, Scope, and Methodology. Berlin and New York: Mouton de Gruyter, 129-162.
- Smetana, J.G. (2006). Social-Cognitive Domain Theory. Killen, M. & Smetana, J.G. (2006). Handbook of Moral Development. Mahwah, New Jersey: Lawrence Erlbaum Association, Inc., Publishers.
)