آذربایجانی، مسعود(1393). مقیاس سنجش دینداری با تکیه بر اسلام، چاپ سوم، تهران: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
اعتصامی، محمد مهدی و سعید راصد (1390). مبانی وروش تدریس تعلیم و تربیت دینی دوره ابتدایی، تهران: شرکت چاپ و نشر کتابهای درسی ایران.
اعرافی، علیرضا و دفتر همکاری حوزه و دانشگاه (1377). آراء اندیشمندان مسلمان، جلد اول، تهران: انتشارات سمت.
اکبری، احمد (1394). آموزش تفکر به کودکان( نگاه انتگرال به p4c). کاشمر:انتشارات کشمر.
اکبری، احمد و جهانگیر مسعودی (۱۳۹۳). «فلسفه برای کودکان: رویکردهای تربیت دینی به آموزش تفکر»، پژوهش نامه مبانی تعلیم و تربیت، دوره 4، شماره۲.
اکبری، احمد؛ جاویدی کلاته جفرآبادی، طاهره؛ شعبانی ورکی، بختیار؛ تقوی، محمد (1391). «رویکرد انتگرال به برنامه فلسفه برای کودکان (p4c) »، پژوهش نامه مبانی تعلیم و تربیت، 2 (2).
باقری، خسرو ( 1380 ). چیستی تربیت دینی، تهران: انتشارات تربیت اسلامی.
باقری،خسرو؛ و مراد یاری دهنوی (1388). «تبیین و بررسی جایگاه تاریخ فلسفه در برنامه آموزش فلسفه به کودکان با تاکید بر دیدگاه هگل»، مجله فرهنگ، (69).
بشیرپور، حبیب و طاهره حاج ابراهیمی (۱۳۹۱). «هستی شناسی مولانا»، پژوهشنامه ادیان، سال ششم، شماره یازدهم.
پاکزاد، عبدالعلی (1390). «روش های تربیتی در قرآن»، ماهنامه معرفت،20(1).
پناهی، مهین (1390). «بررسی و مقایسۀ شیوۀ آموزش تفکر نزد فریدالدین عطار و متیولیپمن»، تفکر و کودک، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، 2(1).
پیکمال، میشل (1388). داستانهای فلسفی جهان، ترجمه ترانه وفایی، تهران: انتشارات او.
تجلی نیا، امیر و روح الله کریمی،(1393). «بررسی تاثیر اجرای فلسفه برای کودکان در کاهش و مهار خشم دانش آموزان پسر پایه اول مقطع متوسطه شهر تهران»، تفکروکودک، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، سال پنجم، شماره 1.
تقوی، محمد (1376). حکایتهای حیوانات در ادب فارسی، تهران: انتشارات روزنه.
تقوی نسب، نجمه؛ میرشاه جعفری، سیدابراهیم؛ نجفی، محمد (۱۳۸۸). «ضرورت نوآوری در روش های تربیت دینی از منظر مبانی علمی، دینی و فلسفی»،نشریه تربیت اسلامی،دوره 4، شماره 9 .
جلالی،
مریم و
مهدخت پورخالقی چترودی(1392). «اقتباس مفهومی و نگارشی از شاهنامه در ادبیّات کودک و نوجوان»، مطالعات ادبیات کودک، شماره2، (پیاپی 8).
خسرونژاد، مرتضی (1386). «تاملی بر هم اندیشی ادبیات کودک و فلسفه در برنامه فلسفه برای کودکان»، نوآوری های آموزشی، شماره 20.
درهزرشکیپور، امیده؛ فلاح، محمدحسین؛ سعیدمنش، محسن (1398). «طراحی داستان هایی برای ایجاد گسلش شناختی در برنامه فلسفه برای کودکان و اثربخشی آن بر کاهش علائم اختلال وسواس فکری – جبری کودکان دارای نشانه های OCD دوره ابتدایی شهرستان یزد»، تفکر و کودک، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی سال دهم، شماره دوم.
سید قطب (۱۳۶۰) آفرینش هنری در قرآن؛ ترجمه فولادوند محمد مهدی؛ ج دوم، تهران: بنیاد قرآن، .
شریعتمداری، علی(1396). تعلیم و تربیت اسلامی، تهران: چاپ و نشر بین الملل ( وابسته به سازمان تبلیغات اسلامی).
شعارینژاد، علیاکبر(1370). ادبیات کودکان، چاپ پانزدهم، تهران: مؤسسه اطلاعات.
صفایی مقدم، مسعود (1377). «برنامه آموزش فلسفه به کودکان» ، فصلنامه علمی- پژوهشی علوم انسانی دانشگاه الزهرا"س"، 26و27.
عظمت مدار فرد، فاطمه؛ بختیار نصرآبادی، حسنعلی؛ حیدری، محمدحسین (1398). «بازخوانی داستان های مثنوی بر مبنای مولفه های تفکر فلسفی و تدوین راهنمای داستان ها برای استفاده در اجتماع پژوهشی»، تربیت اسلامی، شماره 28.
عظیمی شوشتری، عباسعلی؛ میرچراغ خانی، حسین (۱۳۹۶). اسلام و مبانی هستی شناسی علوم انسانی، اولین همایش بین المللی مطالعات و تحقیقات علوم انسانی و اسلامی. تهران: موسسه عالی علوم فناوری خوارزمی.
فتوحی، محمود و حبیب الله عباسی (1384). فارسی عمومی، چاپ دهم، تهران: انتشارات سخن.
فرمهینیفراهانی، محسن؛ میرزامحمدی، محمدحسن؛ خارستانی، اسماعیل (1387). «تبیین تطبیقی اهداف آموزش فلسفه به کودکان در کشورهای مختلف»، حکمت و فلسفه، 4 (4).
فروزانفر، بدیع‌الزمان ( ۱۳۷۵). شرح مثنوی شریف، جلد اول، چاپ هشتم، انتشارات علمی و فرهنگی.
فیشر، رابرت(1387). داستانهایی برای فکرکردن، ترجمه؛ سیدجلیل لنگرودی، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
کارل، هاوی؛ گامز، دیوید (1389). فلسفه به مثابه روش، ترجمه سید محمد علوی و همکاران، تهران: انتشارات پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی.
مبانی نظری تحول بنیادین در نظام تعلیم و تربیت رسمی عمومی جمهوری اسلامی ایران (۱۳۹۰).
مصباح یزدی، محمد تقی (۱۳۸۹). آموزش فلسفه، جلد اول (مشکات)، چاپ چهارم، ناشر: انتشارات مؤسسه آموزشى و پژوهشى امام خمینى(قدس سره).
مطهری، مرتضی (1368). تعلیم و تربیت در اسلام، چاپ شانزدهم، تهران: انتشارات صدرا.
ناجی، سعید (1390). کندوکاو فلسفی برای کودکان و نوجوانان، گفتگو با پیشگامان، جلد اول و دوم، تهران: انتشارات پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
هدایتی، مهرنوش و مژگان کوشا (۱۳۹۶). «مشارکت در حلقه‌های کندوکاو و تاثیر آن بر مهارت تفکر انتقادی در سواد رسانه ای»، مجله رسانه و فرهنگ، (۱) ۷.
Adey, Philip(٢٠٠٦). ‘A Model for the Professional Development of Teachers of Thinking’, Thinking Skills and Creativity, Vol. ١, No. ١
Biesa, G. (2011). Philosophy, Exposure, and Children: How to Resist the Instrumentalisation of Philosophy in Education, Journal of Philosophy of Education, 45(2).
Finocchiaro, Maurice A(1993). Philosophy as Critical Thinking, In: Thinking Children and Education, U.S.A: Kendall/ Hunt Publishing Company.
Gregory, M. (2008). Philosophy for Children as a Process and a Content Approach to Philosophy Education: A Response to Judith Suissa, proceedings of Annual Conference of the Philosophy of Education Society of Great Britain, New College, Oxford University. Available at:
http://www.philosophy-of-education.org.
Hogan, Michael John. (2006). cultivating thought-full and Creative thinkers: A comment on guality merging costa with claxton et al. thinking skills and creativity 1.
Lam Ch-M. 2012. Continuing Lipman,s and sharp pioneering work on philosophy for children: using harry to faster critical in Hong kong student Educational research and Evaluation, 18(2).
Lipman, M. (1988). Philosophy Goes to School. Philadelphia: Temple University Press.
Lyle ،Williams(2012) Dialogic practice in primary schools: how primary head teachers plan to embed philosophy for children into the whole school.
Sterenberg, Robert J (2004) “What Is Wisdom and How Can We Develop It?” ANNALS, AAPSS, 591, January2004.
)