ویتگنشتاین و طرحواره‌های ذهنی:دلالت‌هایی برای آموزش کودکان

نوع مقاله : علمی-پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار و عضو هیئت علمی دانشگاه تهران، دانشکدة روان‌شناسی و علوم تربیتی

2 دانشجوی دکتری فلسفه، دانشگاه وین

چکیده

در این مقاله به نقش طرحواره‌های ذهنی در آموزش پرداخته شده است و سه نوع مکتب فکری در باب طرحواره‌های ذهنی معرفی شده است. با بررسی دو نوع افراطی طرحواره‌های ذهنی که یکی به وجود طرحواره‌های مطلقاً یکسان بین انسان‌های متفاوت و دیگری به نسبیت افراطی یا مطلق طرحواره‌ها روی آورده است به این نتیجه راه یافته‌ایم که طرحوارة ‌نسبیتی متعادل در امر آموزش قابل استفاده‌تر است. با بررسی آرای ویتگنشتاین می‌‌توان دریافت که وی از طرحوارة ‌نسبیتی متعادل استقبال می‌‌کند و می‌‌توان گفت که یکی از جدی‌ترین فیلسوفان طرفدار این مشی است. در پایان این نتیجه حاصل می‌شود که با پذیرش و کاربست طرحوارة نسبیتی متعادل امید بیشتری به یادگیری مفهومی‌ و اعتلای نیروی ابتکار فردی می‌رود. این طرز تفکر در مربیان بنیان نظری محکمی ‌را در باب فلسفه برای کودکان بنا می‌نهد. در این پژوهش از روش‌های تحلیلی و استنتاجی استفاده شده است. پژوهش حاضر کاربردی است، زیرا دلالت‌ها یا استلزام‌های دیدگاه فلسفی معینی را برای عرصة عملی تعلیم و ‌تربیت استخراج می‌کند.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Wittgenstein and Conceptual Schemes:Its Implications in Education

نویسندگان [English]

  • Fatemeh Ziba Kalam Mofrad 1
  • Mohammad Zoheir Bagheri Noaparast 2
چکیده [English]

This paper has dealt with the role of conceptual schemes in education. There has been three approaches to conceptual schemes. Analyzing two extreme types, one asserting the existence of identical scheme among different individuals and another arguing for radical or absolute relativity among them, it is concluded that moderately relative approach to schemes is more practical in education. Studying Wittgenstein’s ideas, it can be understood that he also positively opts for moderately relative approach to schemes and it can be reasonably said that he is a serious adherent of such policy. Finally, it is concluded that accepting and employing moderately relative approach to schemes, one can hope to improve conceptual learning and potential individual creativity. Such attitude among educators lays a solid theoretical foundation for children’s philosophy. This study is practical as it yields implications and necessities for education.

کلیدواژه‌ها [English]

  • conceptual schemes
  • Wittgenstein
  • Mind
  • Davidson
  • conceptual relativity
  • Education
باقری، خسرو و دیگران (1389). رویکرد‌ها و روش‌های پژوهش در فلسفة تعلیم و ‌تربیت، تهران: پژوهشکدة مطالعات فرهنگی و اجتماعی.
 
Aune, B. (1987). “Conceptual Relativism”, Philosophical Perspectives, Vol. 1.
Carruthers, P. (1987). “Conceptual Pragmatism”, Synthese, Vol. 73, No. 2.
Davidson, D. (1990). “Meaning Truth and Evidence”, in Perspectives on Quine, edited by R.B. Barrett and R.F. Gibson. Cambridge MA/ Oxford UK.
Davidson, D. (2001). Inquiries into Truth and Interpretation, Oxford: Clarendon Press.
Davidson, D. (2002). Subjective, Intersubjective, Objective, Oxford: Clarendon Press.
Hume, D. (1739). A Treatise of Human Nature, Reprints from the Original Edition in three Volumes and Edited, with an Analytical Index, by L.A. Selby-Bigge, M.A. Oxford: Clarendon Press.
Hume, D. (1777). Enquiries Concerning Human Underestanding, Reprinted 2006, Oxford: Clarendon Press.
Kant, I. (1977). Prolegomena to any Future Metaphysic, Ellington. J. W. (Trans), Indianapolis: Cambridge.
Magee, B. (1982). Men of Ideas, Oxford University Press.
Popkin, R.H., Stroll, A. (1983). Philosophy, Hienemann.
Putnam, H. (1987). The Many Faces of Realism, La Salle: Open Court.
Putnam, H. (1988). Representation and Reality, Cambridge M.A: MIT Press.
Quine, W. V. (1981). Theories and Things, Cambridge/ Mass: Harvard University Press.
Wittgenstein, L. (1976). Wittgenstein’s Lectures on the Foundations of Mathematics, Diamond, C. ed. Chicago: University of Chicago Press.
Wittgenstein, L. (1983). Remarks on the Foundations of Mathematics, Rev. ed. Edited and Translated by G. E. M. Anscombe, Cambridge MIT Press.
Wittgenstein, L. (2009). Philosophical Investigation, 2nd ed. Translated by G. E. M. Anscombe. Oxford: Blackwell.