داستان به عنوان آغازگر در برنامه درسی فبک، مورد اتفاق نظر همه صاحبنظران در این زمینه است. اما درباره ویژگی‌های داستان مورد استفاده در کلاس فلسفه برای کودکان، دیدگاه‌های مختلفی وجود دارد. این ویژگی‌ها بعضی از متفکران مانند لیپمن را بر آن داشته که خود نسبت به تألیف داستان‌های مناسب اقدام کنند. اما بعضی دیگر معتقدند میتوان از قصههای تأمل‌برانگیز موجود در فرهنگهای مختلف نیز بهره برد. در این مقاله تلاش شده با استناد به نظرات لیپمن و همکاران وی، این فرض اثبات شود که داستان‌های پلیسی-معمایی علاوه بر جذابیت، به واسطه ظرفیتی که در آموزش منطق و مهارتهای ذهنی-تحلیلی و مفاهیم فلسفی دارند، به ویژه در فلسفه اخلاق و فلسفه علوم اجتماعی؛ میتوانند به عنوان منبع تازهای از داستان‌های فبک، مورد استفاده قرار گیرند. فرض بر این است که این داستان‌ها با اهداف همه رویکردها در این برنامه همسویی دارند. در پایان داستانی به عنوان نمونه تحلیل شده است.
اکه، ولفگانگ. (1389). قصر میمونهای قرمز، کمال بهروزنیا، تهران: افق.
باقری، خسرو (1394). فبک در ترازو، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
داروال، استیون. گیبارد، آلن. ریلتن، پیتر. (1381). نگاهی به فلسفه اخلاق در سده بیستم. مصطفی ملکیان، تهران: دفتر پژوهش و نشر سهروردی.
راجی، ملیحه (1395). کندوکاوی در مبانی و خاستگاههای نظری-تربیتی فلسفه برای کودکان، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
فیشر، رابرت (1386). آموزش تفکر به کودکان، مسعود صفایی مقدم و افسانه نجاریان،اهواز: رسش.
فیشر، رابرت (89-1388). آموزش تفکر، غلامعلی سرمد، تهران: گاج.
قائدی، یحیی (1383). آموزش فلسفه به کودکان بررسی مبانی نظری، تهران: دواوین.
کم ، فیلیپ. ( 1389) با هم فکر کردن، کندوکاوهای فلسفی برای کلاس، ترجمه مژگان رشتچی، فرزانه شهرتاش، چاپ اول: تهران، انتشارات شهرتاش.
لیپمن، متیو. شارپ، آن. اسکانیان، فردریک (1395). فلسفه در کلاس درس، محمد زهیر باقری نوع‌پرست، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
لیپمن، متیو. (1388). «طرحها و تمرینهای بحث فلسفی»، نسیم ماحوزی، مجله فرهنگ، ش 69. بهار.
مکتبی فرد، لیلا (1389). «سیر تحول و شکل گیری مهارتهای تفکر انتقادی در داستان‌های تألیفی ایرانی برای کودکان و نوجوانان»، مجله تفکر و کودک، س 1، ش 1، بهار و تابستان.
)