منابع داخلی:
ابراهیم کافوری، کیمیا؛
ملکی، حسن؛ خسروی بابادی، علی اکبر(1394). بررسی نقش عناصر برنامه درسی کلاین در افت تحصیلی درس ریاضی سال اول دوره متوسطه از دیدگاه شرکای برنامه درسی. پژوهش در برنامه ریزی درسی،12(44)، 50-62.
ابراهیمی تیرتاش، فهیمه و شیخ رضایی، حسین(1395). حلقۀ کندوکاو و قابلیتهای آن در آموزش ماهیت علم. تفکر وکودک، 7 (1): 1-23.
اتکینسون، ریتا و همکاران. (۱۳۸۱). زمینه روان شناسی، ترجمه محمدنقی براهنی و همکاران، تهران: رشد.100-108.
احمدی، نسیبه (1388). «معرفی و نقد روش دلفی». کتاب ماه علوم اجتماعی. شماره 22، ص 100- 109.
اسپلیتر لورنس.جی، آن مارگارت شارپ (1396).«چگونه بهتر اندیشیدن را آموزش دهیم»، ترجمه ناهید حجازی، تهران، انتشارات پژواک فرزان. آموزان ابتدایی.
اسپیدکار، محبوبه (1394). بهانه‌هایی برای فکر کردن: روشی برای پرورش تفکر فلسفی در کودکان و نوجوانان. چاپ اول، تهران: کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان.
اسماعیل زاده، تیمور و کرمی الله، آزاد (1394). اجرای چندرسانه‌ای فلسفه برای کودک (P4C) و بررسی تأثیر آن بر خردورزی دانش آموزان ابتدایی. تفکر وکودک, 6(12)، 1-21.
اسمیت، فلیپ و گوردون هولفیش. (۱۳۷۱). تفکر منطقی؛ روش تعلیم و تربیت، ترجمه على شریعتمداری، تهران: سمت.
اسمیت، فلیپ. (۱۳۷۷). فلسفه آموزش و پرورش، ترجمه سعید بهشتی، مشهد: آستان قدس رضوی
البرزی محبوبه (1388). بررسی ویژگی های روانسنجی پرسشنامه خودگردانی تحصیلی (SRQ-A) در دانش آموزان مقطع ابتدایی.
مطالعات روانشناسی تربیتی. 10(6):1-18
امام جمعه، محمد رضا (1385). « نقد و بررسی رویکردهای تدریس فکورانه ارائه چارچوب نظری برنامه درسی تربیت معلم فکور و مقایسه آن با رویکرد برنامه درسی تربیت معلم ایران»، پایان نامه دکتری: دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی.
امّی، زهرا وقراملکی، فرامرز (1384). «مقایسه دو سبک لیپمن و برنی فیر در فلسفه برای کودکان»، فصلنامه اندیشه نوین دینی، ش2: 7-24.
امین خندقی، مقصود و قادری، سیدعلی (1394). برنامه درسی پست مدرن دربوته نقد، پژوهش نامه مبانی تعلیم وتربیت 5 (1)، 5-29.
اوزمن، هوارد و سموئل کراور. (۱۳۷۹). مبانی فلسفی تعلیم و تربیت، ترجمه گروه علوم تربیتی، قم: موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی.
بارو، رابین و رونالد وودز. (۱۳۷۶). درآمدی بر فلسفه آموزش و پرورش، ترجمه فاطمه زیباکلام، تهران: دانشگاه تهران.
بازرگان، عباس (1389). مقدمهای بر روش‌های تحقیق کیفی و آمیخته. تهران: نشر دیدار.
بازرگان، عباس؛ سرمد، زهره؛ حجازی، الهه (1383). روش‌های تحقیق در علوم رفتاری. تهران: آگاه.
باقرپور، معصومه و ضرغامی، سعید (1390). «تبیین فلسفهای برای کودکان بر مبنای اندیشههای فیلسوفان تحلیلی»، همایش ملی رسالت معلم در چشمانداز ایران 1404.
باقری، خسرو و محمد عطاران (۱۳۷۶). فلسفه تعلیم و تربیت معاصر، تهران: محراب قلم.
باقری، خسرو (۱۳۷۵). دیدگاههای جدید در فلسفه تعلیم و تربیت، تهران: هستی.
باقری، خسرو و ایروانی شهین (1380). جایگاه نظریههای تربیتی در عمل معلم. روانشناسی و علوم تربیتی، 2 (31): 123-138
برهمن، مریم و خدا بخشی صادق آبادی، فاطمه (1396). آموزش فلسفه برای کودکان. ماهنامه پیشرفتهای نوین در علوم رفتاری، 2 (9)، 90-104
بهشتی، سعید. (۱۳۷۷). زمینههای برای بازاندیشی در فلسفه تعلیم و تربیت، تهران: موسسه نشر ویرایش.
بیرامی، منصور و محبی، مینا (1395). «رابطه دلبستگی به والدین و ادراک از تعارض بین والدین با اختلال اضطراب اجتماعی در دانش‌آموزان دختر: نقش میانجی‌گری راهبردهای مقابله‌ای هیجان‌مدار»، روانشناسی بالینی، 8 (1)، 71-82.
بیلر، رابرت. (۱۳۶۷). کاربرد روان شناسی در آموزش، ترجمه پروین کدیور، تهران: مرکز نشر دانشگاهی
پورحسن، قاسم و صدر، فاطمه (1395). « نقدوبررسی نسبیگرایی درنظریه تعلیم و تربیتی متیولیپمن»، فلسفه و کودک، 13: 22-5
تجلی‌نیا، امیر (1393). «بررسی تأثیر اجرای برنامه فلسفه برای کودکان در کاهش و مهار خشم دانش‌آموزان پسر پایه اول مقطع متوسطه شهر تهران»، تفکر و کودک، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، 9: 39-63.
جعفری، زهره؛ صمدی، پروین و قائدی، یحیی (۱۳۹۴). «بررسی تأثیر آموزش فلسفه به کودکان بر پرورش روحیه پژوهشگری کودکان دوره پیش دبستانی»، فصلنامه پژوهش در برنامه درسی، ۴۴: ۴۱-۴۹.
جلیلیان، سهیلا؛ عظیم پور، احسان و جلیلیان، فریبا (1396)، اثربخشی برنامه آموزش فلسفه به کودکان بر پرورش توانایی حل مسئله و قضاوت اخلاقی در دانش‌آموزان، دوفصلنامه پژوهش‌های تربیتی، 32: 101-80.
جناب‌زاده رودباری، مریم؛ انصاریان، فهیمه؛ نادری، عزت اله (1395). «بررسی نقش برنامه آموزش فلسفه برای کودک (فلسفه برای کودکان) بر کاهش برون‌ریزی خشم و درون‌ریزی خشم در دانش‌آموزان پسر پایه اول مقطع متوسطه مدارس دولتی منطقه 14 شهر تهران»، پژوهشنامه تربیتی (47) 11، 23-48.
جهانی، جعفر (1381). «نقد و بررسی مبانی فلسفی الگوی آموزش تفکر انتقادی متیو لیپمن»، مجلۀ علوم انسانی دانشگاه الزهرا، (42)2.
حاتمی، حمیدرضا؛ کریمی، یوسف و نوری، زهرا (۱۳۸۹). بررسی تأثیر اجرای برنامه فلسفه برای کودکان در افزایش هوش هیجانی دانش‌آموزان دختر رده اول راهنمایی مدرسه شهدای آزادی تهران در سال تحصیلی 88-89، تفکر و کودک،(1) ۲: ۳-۲۲.
حاجی آخوندی، زهرا؛ امام جمعه، محمدرضا و سرمدی، محمدرضا (1390). عناصر اصلی برنامۀ درسی در نظریۀ آموزش و پرورش پائولو فریره. مطالعات برنامۀ درسی.(20)5: 142-171.
حبیبی کلیبر، رامین و بهادری خسروشاهی، جعفر (1399). اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی (تفکر انتقادی) بر تسلط بر خود و نگرش به مصرف مواد مخدر در دانش‌آموزان دوره متوسطه.تفکر وکودک،11 (1): 29-46.
حسینی، افضل السادات و قایدی، یحیی و حسینی، سید حسام (1390). «بررسی رویکردهای مختلف در برنامه آموزش فلسفه برای کودکان و نسبت آن با برنامه درسی رسمی»، فصلنامه اندیشههای نوین تربیتی، دوره (2)7: 149-176.
خاکی، غلامرضا (1390). روش تحقیق با رویکردی به پایاننامه نویسی، تهران: انتشارات بازتاب.
خانیکی، هادی؛ نوری راد، فاطمه و شاه حسینی، وحیده (1396). مطالعه روند شکل‌گیری گفت وگوی کندوکاو محور در کلاس «فلسفه‌برای‌کودکان»، تفکر وکودک، 8(2): 21-58.
خدایار محبی، شفیقه (۱۳۷۶). ادبیات فلسفی برای کودکان، پژوهشنامه ادبیات کودک و نوجوان، (10):27-39
خورشیدی، عباس؛ قریشی، حمیدرضا (1386)، راهنمای تدوین رساله و پایاننامه تحصیلی (از نظریه تا عمل)، تهران: نشر یسطرون.
دانایی فرد، حسن؛ الوانی، سید مهدی؛ آذر، عادل (1388). روششناسی پژوهش کیفی در مدیریت: رویکردی جامع. تهران: انتشارات صفار-اشراقی.
دهقانی، مرضیه؛ خندقی، مقصودامین؛ جعفری ثانی، حسین؛ نوغانی دخت بهمنی، محسن(1390). واکاوی الگوی مفهومی در حوزه برنامه درسی: نقدی بر پژوهش‌های انجام شده با رویکرد طراحی الگو در برنامه درسی. پژوهش نامه مبانی تعلیم و تربیت. 1 (1): 99-126.
رضایی، نورمحمد؛ پادروند، نادر؛ سبحانی، عبدالرضا؛ رضایی، علی محمد (۱۳۹۳). بررسی تأثیر اجرای برنامه فلسفه برای کودکان در افزایش خلاقیت و مؤلفههای سیالی، انعطاف پذیری، ابتکار و بسط، فصلنامه ابتکار و خلاقیت در علوم انسانی، (14): ۱۹-۳۶
رضایی، هما (۱۳۹۲). بررسی اثربخشی اجرای برنامه فلسفه برای کودکان به شیوه اجتماع پژوهشی در افزایش هوش هیجانی دختران دبیرستانی، فصلنامه روان شناسی تربیتی (۳۰): ۷۹-۱۰۶.
رمضانی، معصومه (1389). بررسی برنامه درسی فلسفه برای کودکان در راستای توجه به ابعاد مختلف ذهنیت فلسفی، تفکر و کودک. سال اول، (1): 21-36
ساروخانی، بهروز (1382). روش‌های تحقیق در علوم اجتماعی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اقتصادی، تهران، چاپ هشتم.
سبحانینیا، محمد حسین(1385). بررسی روش‌های تدریس دبیران دروس دین و زندگی (1)، مطالعات اجتماعی و علوم زیستی و بهداشت پایه اول دوره متوسطه استان اصفهان در سال تحصیلی 84- 83، پژوهش‌های تربیت اسلامی. (3): 65-113.
ستاری، علی (۱۳۹۱). بررسی و نقد برنامه فلسفه برای کودکان از منظر حکمت متعالیه، تفکر و کودک، (2)3: 1-26.
سرابی، مرضیه و احمدی، پروین. (1398). آسیبشناسی برنامه درسی تفکر و سبک زندگی در دوره متوسطه اول. تدریس پژوهی، (1)، 211-231.
سرمد، زهره؛ بازرگان، عباس؛ حجازی، الهه (1386). روش‌های تحقیق در علوم رفتاری، انتشارات آگه، تهران، چاپ دوم.
سیمکانی، رحیم دهقان. (1393). هویّت بخشیِ دین به انسان از دیدگاه علامه جوادی آملی. فصلنامه علمی پژوهشی آیین حکمت، 6(19)، 85-110.
شارپ، ام و اسپلیتر، ال. (۱۳۸۷). بیمارستان عروسکها (همراه با کتاب راهنمای آموزگار تحت عنوان با دنیای من آشنا شوید)، ترجمه فاطمه رنجبران و مانا پار، تهران: انتشارات شهرتاش.
شالیان، رحیم؛ سعیدی رضوانی، محمود؛ یزدی، سید امیر (1394). تاملی در باب شان الگودر قلمرو طراحی برنامه درسی. مبانی تعلیم و تربیت. (10)5: 153-172.
شریعتمداری علی (1396). اصول و فلسفه تعلیم و تربیت، چاپ شصت و چهارم، انتشارات امیرکبیر.
شریعتمداری، علی (۱۳۷۸). اصول و فلسفه آموزش و پرورش، جلد چهارم، تهران: امیرکبیر.
صابری نجف آبادی، ملیحه (1390). آموزش فلسفه به کودکان در موزههای تعاملی علم. تفکر وکودک، 1(3):51-72.
صباغ حسنزاده، طلعت (1394). طراحی الگوی برنامه درسی آموزش فلسفه برای کودکان در دوره ابتدایی براساس فلسفه تعلیم و تربیت اسلامی، پایان نامه دکتری: دانشگاه علامه طباطبایی.
صفایی مقدم، مسعود (1377). برنامه آموزش فلسفه به کودکان، فصلنامه علمی پژوهشی علوم انسانی دانشگاه الزهرا(س)، (26و27)8: 161-184.
صفایی مقدم، مسعود؛ مرعشی، منصور؛ پاک سرشت، محمدجعفر؛ باقری، خسرو؛ سپاسی، حسین (1385). بررسی تأثیر روش اجتماع پژوهشی در برنامه آموزش فلسفه به کودکان بر پرورش مهارتهای استدلال دانش‌آموزان پسر پایه سوم راهنمایی مدرسه نمونه دولتی اهواز»، مجله علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه شهید چمران اهواز، (2)13: 31-54.
صمدی، پروین و قائدی،یحیی و رمضانی، معصومه (1390). بررسی تطبیقی برنامه درسی فلسفه در پایه سوم دبیرستان و پیش دانشگاهی با برنامه درسی فلسفه برای کودکان در پایه 11و 12. فصلنامه تعلیم و تربیت، (2)27: 81-104.
ضرغامی، سعید (1386). بررسی هستی شناسانۀ تجربۀ واقعیت از راه فناوری اطلاعات و نقش آن در دست یابی به اهداف تربیت از دیدگاه فیلسوفان هستی، رسالۀ دکتری، دانشگاه تربیت معلم.
ضرغامی، سعید (1394). نگاهی به فلسفه برای کودکان از منظر فلسفه تعلیم و تربیت، تهران، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
ضرغامی، سعید، سجادیه، نرگس و قائدی، یحیی (1390). الگوی نظری فلسفه برای کودکان در ایران، گزارش پژوهشی، تهران: سازمان پژوهش و برنامهریزی آموزشی.
طالبی، سعید؛ مظلومیان، سعید و صیف، حسن (1389). اصول برنامه درسی، تهران: انتشارت دانشگاه پیام نور.
طبری، مهدیه؛ خالق خواه، علی؛ مرادی، مسعود و زاهدبابلان، عادل (1396). بررسی تأثیر آموزش «فلسفه و کودک» بر روحیه پرسشگری و مهار خشم در دانش‌آموزان، دوفصلنامه فلسفه و کـودک، 3(4): 38-19.
عبادی، نجمه؛ رنجدوست، شهرام؛ عظیمی، محمد (1399). الگوی پیشنهادی جهت طراحی برنامه درسی مبتنی بر تکلیف در مقطع کارشناسی ارشد رشته پرستاری بر اساس طرح اکر، نشریه آموزش پرستاری، (1)9: 36-44.
عجم، علی اکبر و جعفری ثانی، حسین (1396). طراحی الگوی برنامه درسی آموزش ترکیبی برای نظام آموزشی بر اساس الگوی اکر. پژوهش در برنامه درسی. (26)4: 1-16.
عسگری، محمد؛ دیناروند، حسن؛ ترکاشوند، محمدرضا (1394). تأثیر آموزش فلسفه برای کودکان بر تفکر منطقی دانش‌آموزان دختر و پسر سوم راهنمایی منطقه سامن»، فصلنامه روانشناسی تربیتی، (35)11: 25-41.
فتحی واجارگاه، کوروش (1399). اصول و مفاهیم اساسی برنامهریزی درسی فتحی و اجارگاه. تهران: علم استادان.
فتحی واجارگاه، کوروش؛ زینالپور، حامد؛ طالبزاده، محسن (1394). تحلیل محتوای کتب علوم اجتماعی دوره متوسطه در ارتباط با مفاهیم حقوق بشر. پژوهش در برنامهریزی درسی، (45)12: 42-53.
فرمهینی فراهانی، محسن؛ میرزامحمدی، محمد حسن و خارستانی، اسماعیل (1387). تبیین تطبیقی اهداف آموزش فلسفه به کودکان در کشورهای مختلف، حکمت و فلسفه، (4)4: 45-70.
فخرایی الهام (1389). فلسفه برای کودکان؛ گامی به سوی پیوند فلسفه با جامعه.تفکر وکودک، 1(1): 69-81.
فلاح مهنه، تورج؛ یمینی، محمد؛ مهدیان، حسین (1397). تأثیر رویکرد محتوایی آموزش فلسفه برای کودکان بر باورهای فراشناختی و تفکر انتقادی دانش‌آموزان ابتدایی. مجله: پژوهش در نظامهای آموزشی (42): 157-172.
فیشر، رابرت (۱۳۸۶). داستانهایی برای فکر کردن (سی داستان، سی مضمون)، مترجم سید جلیل شاهری لنگرودی، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
فیشر، رابرت. (۱۳۸۵ الف). آموزش تفکر به کودکان، ترجمه مسعود صفایی مقدم و افسانه نجاریان، اهواز: انتشارات رسش.
فیشر، رابرت (۱۳۸۵ب). آموزش و تفکر، ترجمه فروغ کیانزاده، اهواز: انتشارات رسش.
قائدی، یحیی (1382). بررسی و نقد دیدگاههای آموزش فلسفه به کودکان، رساله دکتری، دانشگاه تربیت معلم.
قائدی، یحیی (1383). آموزش فلسفه به کودکان، تهران، دواوین.
قائدی، یحیی (1386الف). امکان آموزش فلسفه به کودکان:چالش بر سر مفهوم، فصلنامۀ مطالعات برنامۀ درسی، (6)2: 61-94.
قائدی، یحیی (1386ب). بررسی بنیادهای نظری برنامۀ درسی فلسفه برای کودکان از دیدگاه فیلسوفان عقلگرا، فصلنامۀ مطالعات برنامۀ درسی، (7)2: 21-50.
قائدی، یحیی و سلطانی، سحر (1390). فلسفۀ ویتگنشتاین و فلسفه برای کودکان»، تفکر و کودک،(3)2: 91-107.
قائدی، یحیی. (۱۳۸۸). بررسی فلسفه معلمی و اشارات آن برای برنامه درسی تربیت معلم»، فصلنامه مطالعات برنامه درسی، (13و14): 63-81.
قائدی، یحیی. (۱۳۹۰). پیشنهاد چارچوبی برای ارزشیابی برنامه درسی فلسفه برای کودکان، فصلنامه اندیشههای نوین تربیتی، (4)7: 25-58.
قائدی، یحیی (1395). مبانی نظری فلسفه برای کودکان، تهران: مرات.
قائدی، یحیی؛ محمدی، حجتالله؛ سلیمانی، نادر (۱۳۸۴). راهنمای عملی ارزشیابی انر بخشی آموزشی در سازمان های صنعتی، تهران: انتشارات فرازاندیش سبز.
قائدی،یحیی و عفتی‌کلاته، مریم (1395). بررسی تأثیر آموزش فلسفه و کودک بر رشد مهارت خواندن دانش‌آموزان دوزبانه پایه سوم ابتدایی، دوفصلنامه فلسفه و کودک،2(4): 66-51.
قبادیان، مسلم (1397). تاثیر برنامه فلسفه برای کودکان بررفتار مدنی– تحصیلی دانش‌آموزان پسرپایه نهم متوسطه اول ناحیه یک شهر خرمآباد، تفکر وکودک، 9(1): 31-52.
قره باغی، فاطمه و وفایی، مریم (1387). نقش ارزیابی کودک از تعارض والدین، مقابله شناختی کودک با تعارض و مزاج وی در سلامت کودک، تازه‌های علوم شناختی، 4(10)، 14-26.
قره خانلو، نسرین و محسن‌زاده، فرشاد (1394). پیامدهای روانشناختی تعارضات بین والدینی برای فرزندان نوجوان: اثرات بر افسردگی، پرخاشگری و عزت نفس، پژوهش در سلامت روانشناختی، 1(9): 59-77.
کانت، امانوئل (۱۳۷۷). در پاسخ به پرسش روشن نگری چیست؟ در کانت و همکاران، روشنگری چیست؟ نظریهها و تعریفها، ترجمه سیروس آرینپور، تهران: آگه.
کافوری ابراهیم،کیمیا؛ ملکی، حسن و خسروی بابادی، علیاکبر(۱۳۹۴). بررسی نقش عناصر برنامه درسی کلاین در افت تحصیلی ریاضی سال اول دوره متوسطه از دیدگاه شرکای برنامه درسی، مجله پژوهش در برنامهریزی درسی، (44)12، 60-52.
کرس ول، جان دبلیو (1393). طرح پژوهش رویکردهای کمی، کیفی و ترکیبی، ترجمه: علیرضا کیامنش و مریم دانای‌طوسی، جهاد دانشگاهی
کریمیان، حسین؛ ناطقی، فائزه و سیفی، محمد (1396). میزان توجه به مهارتهای تفکر انتقادی درکتب مطالعات اجتماعی دوره ابتدایی از دیدگاه معلمان، مطالعات پیش دبستان و دبستان، 2(6)، 33-57.
کم، فیلیپ (۱۳۷۹). داستانهای فکری؛ کندوکاوی فلسفی برای کودکان، ترجمه احسانه باقری، جلد اول، تهران: امیر کبیر.
کمالی مطلق، طاهره و نوشادی، ناصر (1397). تأثیر آموزش فلسفه برای کودکان بر سطح پرسشگری دانش‌آموزان دوره‌ابتدایی، دوفصلنامه تفکر و کودک، (1)8، 13-1.
کندی، دیوید؛ هینز، جوانا و وایت، دیوید (۱۳۸9). فیلسوفان کوچک: کودکان به عنوان فیلسوف، ترجمه یحیی قائدی، تهران: انتشارات آییژ.
کنعانی هرندی، ستاره؛ نوریان، محمد؛ نوروزی، داریوش و عبایی کوپایی، محمود (1397). الگوی برنامه درسی آموزش فلسفه برای کودکان بر اساس نتایج تحقیقات مرتبط، تفکر وکودک، 9(2)، 121-151.
کیارسی، سمیه؛ قائدی،یحیی؛ ضرغامی، سعید و منصوریان،یزدان (1395). تأثیر اجرای برنامه فلسفه برای کودکان در بالا بردن آگاهی‌های رسانه‌ای دانش‌آموزان پایه پنجم ابتدایی شهر دزفول، فصلنامه علوم تربیتی دانشگاه شهید چمران اهواز، سال بیست و سوم، (2)6، 176-153.
گاردر، یوستاین (۱۳۷۹). دنیای سوفی؛ داستان درباره تاریخ فلسفه، ترجمه کورش صفوی، تهران: علمی و فرهنگی.
گریز، آرنولد (۱۳۸۳). فلسفه تربیتی شما چیست؟ ترجمه شعبانی ورکی و همکاران، مشهد: انتشارات آستان قدس رضوی، به نشر.
لیپمن متیو، آن مارگارت شارپ، فردریک اسکانیان (1395). فلسفه در کلاس درس، ترجمه محمد زهیری باقری نوع پرست، تهران، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
مارزینو، رابرت و همکاران (۱۳۸۰). ابعاد تفکر در برنامهریزی درسی و تدریس، ترجمه: قدسی احقر، تهران: یسطرون.
مارشال ریو، جان (2015). «انگیزش و هیجان»، ترجمه یحیی سید محمدی (1395)، چاپ بیست و پنجم، تهران: ویرایش.
مجید حبیبی عراقی، لیلا؛ دبیران، حکیمه؛ سلطانی، منظر؛ ناجی، سعید (1392). خوانش فلسفی گزیده متون داستانی کلاسیک فارسی متناسب با اهداف برنامه فلسفه برای کودکان، تفکر و کودک. (8)4: 75-100
محمدپور، احمد (1390). فراروش (بنیان‌‌‌‌های فلسفی و عملی روش تحقیق ترکیبی در علوم اجتماعی و رفتاری)، تهران: جامعه‌شناسان.
مرادی، مرتضی و چراغی، اعظم (1393). الگوی علّی‌تجربی از روابط بین ادراک از الگوهای ارتباط خانواده، ادراک از ساختار کلاس، انگیزش و خودگردانی تحصیلی و سرزندگی تحصیلی در نوجوانان دبیرستانی، مطالعات آموزش و یادگیری، (1)2 : 113-140.
مرعشی، سید منصور؛ صفایی مقدم، مسعود؛ خزامی، پروین(1389). بررسی تأثیر اجرای برنامۀ آموزش فلسفه برای کودکان به روش اجتماع پژوهشی، بر رشد قضاوت اخلاقی دانش‌آموزان پایه پنجم ابتدایی شهر اهواز. تفکر و کودک (1)1: 83-102.
مرعشی، منصور؛ رحیمی نسب، حجت الله و لسانی، مهدی (۱۳۸۷)، امکان سنجی اجرای برنامه آموزش فلسفه به کودکان در برنامه درسی دوره ابتدایی، فصلنامه نوآوریهای آموزشی، (4)7: 7-28
معتمدی محمدآبادی، مرضیه؛ عظیمی، الهام و نوروزی، رضاعلی (1398). تحلیل محتوای کتاب‌های درسی فارسی خوانداری دوره ابتدایی بر اساس معیارهای تفکر فلسفی با تأکید بر نظریه لیپمن، پژوهش در برنامهریزی درسی، 16(63), 93-107.
مهرمحمدی، محمود (1367). الگوهای طراحی برنامه درسی فصلنامه تعلیم و تربیت (آموزش و پرورش)، (15و16): 10-28.
ناجی، سعید (1387). کندوکاو فلسفی برای کودکان و نوجوانان: گفتگو با پیشگامان، ج1، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
ناجی، سعید و قاضی‌نژاد، پروانه (1386). «بررسی نتایج برنامه فلسفه برای کودکان بر روی مهارتهای استدلالی و عملکرد رفتاری کودکان»، مطالعات برنامه درسی، (2)7 : 123-150.
ناجی، سعید و مرعشی، منصور(1394). کفایت فلسفی در داستان های فلسفه برای کودکان و نوجوانان. تفکر و کودک، (6)1: 87-111.
نصیری، اعلا؛ خسروی، صدراله؛ قادری، زهرا؛ وفایی، طیبه و اسماعیلی، مریم(1389). «اثربخشی آموزش گروهی شیوه های حل مساله بر کاهش بحران هویت نوجوانان دختر (فرزندان جانبازان)». طب جانباز، 9(3):37-43.
ویسی، مرضیه؛ میرزامحمدی، محمد حسن و رهنما، اکبر (1394). تدوین، اعتبار سنجی، و رتبه‌بندی شاخص‌های مربی آموزش فلسفه به کودکان، تفکر وکودک، 6(12): 121-143.
هاشمی، احمد و عباسی، ابوالفضل (1395). بررسی وضعیت آموزش فلسفه در برنامه درسی سه ساله اول دوره ابتدایی از دیدگاه معلمان، فصلنامه علمی- پژوهشی پژوهشنامه تربیتی، (48)11: 150-133.
هدایتی، مهرنوش (1390). فلسفه برای کودکان و کنترل پرخاشگری. تفکر و کودک، (1)2: 109-134.
هدایتی، مهرنوش (1393). مطالعۀ تطبیقی دوره‌های تربیت مربی برنامة «فلسفه برای کودکان» در ایران و کشورهای پیشرو و ارائة الگوی مناسب برای ایران، تفکر وکودک، 5(9)، 105-138.
هدایتی، مهرنوش و ماه‌‍‌زاده، حامد (1395). فلسفه برای کودکان و مهارت حل مسئله اجتماعی، فصلنامه علوم تربیتی دانشگاه شهید چمران اهواز، (1)6: 54-29.
هدایتی، مهرنوش؛ قائدی، یحیی؛ شفیع‌آبادی، عبداله؛ یونسی، غلامرضا (1389). کودکان متفکر، روابط میان فردی مؤثر مطالعه تحقیقی پیرامون تأثیر برنامه فلسفه برای کودکان بر ارتباطات اجتماعی، تفکر و کودک، (1)1: 126-145.
یاری دهنوی، مراد و کریمی، روحالله (1394). درآمدی بر برنامه فلسفه برای کودکان، تهران پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
یوسف، ادیب (1382). «طراحی الگو برنامه درسی مهارتهای زندگی برای دوره راهنمایی تحصیلی». پایان نامه دکتری: دانشگاه تربیت مدرس.
یوسفی، مائده (1396). بررسی افزایش اثربخشی آموزش فلسفه برای کودکان و نوجوانان در شادکامی دانش-آموزان دختر اول متوسطه شهر تهران، دوفصلنامه فلسفه و کودک، (4)4: 102-87.
منابع خارجی
Alfauzan, A. A., & Tarchouna, N. (2017). The Role of an Aligned Curriculum Design in the Achievement of Learning Outcomes. Journal of Education and e-Learning Research, 4(3), 81-91.
Anderson, R. I. (2006). Psychics, sensitives and somnambules: A biographical dictionary with bibliographies. McFarland.
Arnold-Garza, S. (2014). The flipped classroom teaching model and its use for information literacy instruction. Communications in Information Literacy, 8(1), 9.
Au, W. (2011). Teaching under the new Taylorism: High‐stakes testing and the standardization of the 21st century curriculum. Journal of Curriculum Studies, 43(1), 25-45.
Baepler, P., Walker, J. D., & Driessen, M. (2014). It's not about seat time: Blending, flipping, and efficiency in active learning classrooms. Computers & Education, 78, 227-236.
Barrow, W. (2010). Dialogic, participation and the potential for Philosophy for Children. Thinking Skills and Creativity, 5(2), 61-69.
Barrow, W. (2015). ‘I think she’s learnt how to sort of let the class speak’: Children’s perspectives on Philosophy for Children as participatory pedagogy. Thinking skills and creativity, 17, 76-87.
Barrow, W. (2015). ‘I think she’s learnt how to sort of let the class speak’: Children’s perspectives on Philosophy for Children as participatory pedagogy. Thinking skills and creativity, 17, 76-87.
Beaman, V. A. (2009). The effects of grouping and curriculum on the self-concept of gifted children.
Biggerstaff, D. (2012). Qualitative research methods in psychology. Psychology: selected papers, 175-206.
binti Ismail, S. (2020). MATTHEW LIPMAN’S PRAGMATISM AND THE RELEVANCE OF PHILOSOPHY FOR CHILDREN (P4C) TO CHILDREN’S EDUCATION IN MALAYSIA. Living Islam: Journal of Islamic Discourses, 3(1), 167-188.
Bird, C. M. (2005). How I stopped dreading and learned to love transcription. Qualitative inquiry, 11(2), 226-248.
Bleazby, J. (2009). Philosophy for children as a response to gender problems. Thinking: The Journal of Philosophy for Children, 19(2/3), 70-78.
Blumstein, D. T., & Bouskila, A. (1996). Assessment and decision making in animals: a mechanistic model underlying behavioral flexibility can prevent ambiguity. Oikos, 569-576.
Boyatzis, R. E. (1998). Transforming qualitative information: Thematic analysis and code development. sage.
Braun, V., & Clarke, V. (2006). Using thematic analysis in psychology. Qualitative research in psychology, 3(2), 77-101.
Camisasca, E., Miragoli, S., Di Blasio, P., & Grych, J. (2017). Children’s coping strategies to inter-parental conflict: The moderating role of attachment. Journal of child and family studies, 26(4), 1099-1111.
Cassidy, C., Marwick, H., Deeney, L., & McLean, G. (2018). Philosophy with children, self-regulation and engaged participation for children with emotional-behavioural and social communication needs. Emotional and Behavioural Difficulties, 23(1), 81-96.
Caswell, H. L., & Campbell, D. S. (1935). Curriculum development. American Book Company.
Clark, K. R. (2015). The effects of the flipped model of instruction on student engagement and performance in the secondary mathematics classroom. Journal of Educators online, 12(1), 91-115.
Clarke, V., & Braun, V. (2014). Thematic analysis. In Encyclopedia of critical psychology (pp. 1947-1952). Springer, New York, NY.
Cobb, P., & Gravemeijer, K. (2006). Educational design research.
Coe, J. L., Davies, P. T., & Sturge-Apple, M. L. (2017). The multivariate roles of family instability and interparental conflict in predicting children’s representations of insecurity in the family system and early school adjustment problems. Journal of Abnormal Child Psychology, 45(2), 211-224.
Daniel, M. F., & Auriac, E. (2011). Philosophy, critical thinking and philosophy for children. Educational Philosophy and Theory, 43(5), 415-435.
De Marzio, D. M. (2011). WHAT HAPPENS IN PHILOSOPHICAL TEXTS: MATTHEW LIPMAN ‘S THEORY AND PRACTICE OF THE PHILOSOPHICAL TEXT AS MODEL. childhood & philosophy, 7(13), 29-47.
Di Masi, D., & Santi, M. (2016). Learning democratic thinking: a curriculum to philosophy for children as citizens. Journal of curriculum studies, 48(1), 136-150.
D'Olimpio, L., & Teschers, C. (2016). Philosophy for children meets the art of living: A holistic approach to an education for life. Philosophical Inquiry in Education, 23(2), 114-124.
Duytschaever, I., & Conradie, P. (2016). Philosophy with children: Helping designers cooperate with children. In Proceedings of the the 15th International Conference on Interaction Design and Children (pp. 736-741).
Eisner, E. W. (1967). Franklin Bobbitt and the" science" of curriculum making.
Eisner, E. W. (1994). The educational imagination: On the design and evaluation of school programs. Prentice Hall.
Esmaelzade, T., Allah Karami, A., & Mosavi, F. (2018). The effectiveness of multimedia of philosophy for children on K-6 students’ problem solving. Technology of Education Journal (TEJ), 12(3), 239-247.
Fisher, R. (2005). Teaching children to think. Nelson Thornes.
Franken Figueiredo, F. (2019). Function as Use. Wittgenstein's Practical Turn in the Early Manuscripts. Philosophical Investigations, 42(1), 66-96.
Frunza, M. (2019). “PHILOSOPHY IN ACTION” IN THE TEXTS AND PRACTICES OF PETER WORLEY. Studia Universitatis Babes-Bolyai-Philosophia, 64(3), 25-40.
Fynes-Clinton, E. J. (2018). Deep reflective thinking through collaborative philosophical inquiry.
Gasparatou, R., & Kampeza, M. (2012). Introducing P4C in kindergarten in Greece. Analytic Teaching and Philosophical Praxis, 33(1), 72-82.
Giménez-Dasí, M., Quintanilla, L., Ojeda, V., & Lucas-Molina, B. (2017). Effects of a dialogue-based program to improve emotion knowledge in Spanish Roma preschoolers. Infants & Young Children, 30(1), 3-16.
Goering, S. (2008). Finding and fostering the philosophical impulse in young people: A tribute to the work of Gareth B. Matthews. Metaphilosophy, 39(1), 39-50.
Golding, C. (2018). Thinking together with Philip Cam: Theories for practitioners and assessing thinking. Journal of Philosophy in Schools, 5(2).
Gong, X., & Paulson, S. E. (2017). Effect of family affective environment on individuals' emotion regulation. Personality and Individual Differences, 117, 144-149.
Gorard, S., Siddiqui, N., & See, B. H. (2017). Can ‘Philosophy for Children’improve primary school attainment?. Journal of Philosophy of Education, 51(1), 5-22.
Gorard, S., Siddiqui, N., & See, B. H. (2018). Philosophy for Children: Evaluation report and executive summary.
Gravemeijer, K., & Cobb, P. (2006). Design research from a learning design perspective. Educational design research, 1, 17.
Griffiths, B.)2020( To what extent can P4C methods enhance the teaching and learning of IB Diploma subjects.Lessons from Global Classrooms. Vol. 1, pp. 14-29. University of Sheffield
Gur, C. (2011). International Conference on Education and Educational Psychology (ICEEPSY 2010) Philosophy in the early years. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 12, 501-511.
Hamrah, S. Z. (2012). Role of virtual education in higher education from the view of existence philosophy. Journal of Social Sciences, 8(2), 207..
Haynes, J., & Murris, K. (2000). Listening, juggling and travelling in philosophical space. Critical and Creative Thinking: Australasian Journal of Philosophy for Children, 8(1), 23-32.
Haynes, J., & Murris, K. (2011). The provocation of an epistemological shift in teacher education through philosophy with children. Journal of Philosophy of Education, 45(2), 285-303.
Haynes, J., & Murris, K. (2013). The realm of meaning: imagination, narrative and playfulness in philosophical exploration with young children. Early Child Development and Care, 183(8), 1084-1100.
Howitt, D. (2019). Introduction to qualitative research methods in psychology: Putting theory into practice. Pearson UK.
Huberman, M., & Miles, M. B. (2002). The qualitative researcher's companion. Sage.
interparental conflict: The role of threat and self-blame appraisal on adoptive outcome. J Child Fam Stud, 17, 735-751.
Jeng, D. J. F., & Tzeng, G. H. (2012). Social influence on the use of clinical decision support systems: revisiting the unified theory of acceptance and use of technology by the fuzzy DEMATEL technique. Computers & Industrial Engineering, 62(3), 819-828.
Karadağ, F., & Demirtaş, V. Y. (2018). The Effectiveness of The Philosophy with Children Curriculum on Critical Thinking Skills of Pre-School Children. Education & Science/Egitim ve Bilim, 43(195).
Kennedy, D. (2004). The role of a facilitator in a community of philosophical inquiry. Metaphilosophy, 35(5), 744-765.
Kim, K. L., Jackson, Y., Conrad, S. M., & Hunter, H. L. (2008). Adolescent report of interparental conflict: The role of threat and self-blame appraisal on adaptive outcome. Journal of Child and Family Studies, 17(5), 735-751.
Kong, S. C. (2014). Developing information literacy and critical thinking skills through domain knowledge learning in digital classrooms: An experience of practicing flipped classroom strategy. Computers & Education, 78, 160-173.
Kottemann, J. E., & Davis, F. D. (1991). Decisional conflict and user acceptance of multicriteria decision‐making aids. Decision Sciences, 22(4), 918-926.
Kridel, C. (2010). Kridel, Craig, ed., Encyclopedia of Curriculum Studies (2 Volume Set). Thousand Oaks, CA: Sage, 2010.
Lacinová, L., Michalčáková, R., & Bouša, O. (2013). Interparental conflict appraisal and general fearfulness in middle adolescence. Vulnerable Children and Youth Studies, 8(1), 29-36.
Lee, J. Y., Wesbecher, K., Lee, M., & Lee, J. (2015). The mediation effects of dysfunctional beliefs and emotional regulation on children's perceived parental conflict and internalizing and externalizing problems. School Psychology International, 36(5), 447-466.
Lee, S. H. (2010). Using fuzzy AHP to develop intellectual capital evaluation model for assessing their performance contribution in a university. Expert systems with applications, 37(7), 4941-4947.
Lee, W., Lee, M. J., & Bong, M. (2014). Testing interest and self-efficacy as predictors of academic self-regulation and achievement. Contemporary educational psychology, 39(2), 86-99.
Leng, L. (2020). The role of philosophical inquiry in helping students engage in learning. Frontiers in psychology, 11.
Lipman, M. (1991). Thinking in education. Cambridge. The reflective model of educational practice. NY, 7-25.
Lipman, M. (2008). Philosophy for children’s debt to Dewey. In Pragmatism, education, and children (pp. 141-151). Brill Rodopi.
Lipman, M., Sharp, A. M., & Oscanyan, F. S. (2010). Philosophy in the classroom. Temple University Press.
Liu, S., & Lin, Y. (2006). Grey information: theory and practical applications. Springer Science & Business Media.
Lone, J. M. (2011). Questions and the community of philosophical inquiry. childhood & philosophy, 7(13), 75-89.
Lukey, B. (2004). Rethinking dialogue: reflections on P4C with autistic children. Thinking: The Journal of Philosophy for Children, 17(1/2), 24-29.
Lunenburg, F. C. (2011). Curriculum development: Inductive models. Schooling, 2(1), 1-8.
Maguire, M., & Delahunt, B. (2017). Doing a thematic analysis: A practical, step-by-step guide for learning and teaching scholars. All Ireland Journal of Higher Education, 9(3).
Makaiau, A. S. (2017). Using a philosopher’s pedagogy to teach school subjects: The case of Ethnic Studies at Kailua High School. Journal of Philosophy in Schools, 4(1).
Marsh, C. J. (2009). Key concepts for understanding curriculum. Routledge.
McLeod, T. L. (2010). Philosophy for Children as a pedagogy for developing oral English language skills with English as a Second Language students. New Mexico State University.
Mikolajczak, M., Petrides, K. V., & Hurry, J. (2009). Adolescents choosing self‐harm as an emotion regulation strategy: The protective role of trait emotional intelligence. British Journal of Clinical Psychology, 48(2), 181-193.
Morgan, D. L. (1996). Focus groups as qualitative research (Vol. 16). Sage publications.
Morgan, D. L., & Krueger, R. A. (1993). When to use focus groups and why. Successful focus groups: Advancing the state of the art, 1, 3-19.
Murris, K. (2000). The role of the facilitator in philosophical inquiry. Thinking: The journal of philosophy for children, 15(2), 40-46.
Murris, K. (2016). The Philosophy for Children curriculum: Resisting ‘teacher proof’texts and the formation of the ideal philosopher child. Studies in Philosophy and Education, 35(1), 63-78.
Murris, K. S. (2008). Philosophy with children, the stingray and the educative value of disequilibrium. Journal of Philosophy of Education, 42(3‐4), 667-685.
Neitzel, C., Alexander, J. M., & Johnson, K. E. (2016). Young children’s interest-oriented activity and later academic self-regulation strategies in kindergarten. Journal of Research in Childhood Education, 30(4), 474-493.
Orlando, M. (2013). Nine characteristics of a great teacher. Higher education teaching strategies from Magna publications. Retrieved from http://www. facultyfocus. com/articles/philosophy-of-teaching/ninecharacteristics-of-a-great-teacher.
Özcan, T., Çelebi, N., & Esnaf, Ş. (2011). Comparative analysis of multi-criteria decision making methodologies and implementation of a warehouse location selection problem. Expert Systems with Applications, 38(8), 9773-9779.
Pieters, J., Voogt, J., & Pareja Roblin, N. (2019). Collaborative curriculum design for sustainable innovation and teacher learning (p. 424). Springer Nature.
Pinar, W. F., Reynolds, W. M., Taubman, P. M., & Slattery, P. (1995). Understanding curriculum: An introduction to the study of historical and contemporary curriculum discourses (Vol. 17). Peter lang.
PrideauxD.( 2003). Curriculum design.
BMJ. Feb 1; 326(7383): 268–270.
Pritchard, M. (2002). Philosophy for children.
Prosser, H., Walley, T(2005). A qualitative study of GPs’ and PCOstakeholders’ views on the importance and influence of cost onprescribing drugs, Social Science & Medicine, 60: 1335–1346.
Rapaport, W. J., & Kibby, M. W. (2002). Contextual vocabulary acquisition: A computational theory and educational curriculum.
Raufelder, D., Hoferichter, F., Schneeweiss, D., & Wood, M. A. (2015). THE POWER OF SOCIAL AND MOTIVATIONAL RELATIONSHIPS FOR TEST‐ANXIOUS ADOLESCENTS’ACADEMIC SELF‐REGULATION. Psychology in the Schools, 52(5), 447-462.
Rorty, A. (Ed.). (2005). Philosophers on education: New historical perspectives. Routledge.
Schermerhorn, A. C., Bates, J. E., Puce, A., & Molfese, D. L. (2015). Neurophysiological correlates of children’s processing of interparental conflict cues. Journal of Family Psychology, 29(4), 518.
Schofield, J. W. (2010). International evidence on ability grouping with curriculum differentiation and the achievement gap in secondary schools. Teachers College Record, 112(5), 1492-1528.
Sharp, A. M. (2007). The classroom community of inquiry as ritual: How we can cultivate wisdom. Critical and Creative Thinking, 15(1), 3-14.
Shi, J. R., Liu, S. Y., & Xiong, W. T. (2005). A new solution for interval number linear programming. Journal of Systems Engineering Theory and Practice, 2, 101-106.
Shyjith, K., Ilangkumaran, M., & Kumanan, S. (2008). Multi‐criteria decision‐making approach to evaluate optimum maintenance strategy in textile industry. Journal of Quality in Maintenance Engineering.
Sowey, M., & Lockrobin, G. (2020). Against directive teaching in the moral Community of Inquiry: A response to Michael Hand. Journal of Philosophy in Schools, 7(2), 29-50.
Splitter, L. J., & Sharp, A. M. (1995). Teaching for better thinking: The classroom community of inquiry. Australian Council for Educational Research, Ltd., 19 Prospect Hill Rd., Camberwell, Melbourne, Victoria, 3124 Australia..
Sturge-Apple, M. L., Davies, P. T., Winter, M. A., Cummings, E. M., & Schermerhorn, A. (2008). Interparental conflict and children's school adjustment: The explanatory role of children's internal representations of interparental and parent-child relationships. Developmental Psychology, 44(6), 1678.
Thwaites, H. (2005). Can ‘philosophy for children’improve teaching and learning within attainment target 2 of religious education?. Education 3-13, 33(3), 4-8.
Trawick-Smith, J., & Dziurgot, T. (2011). ‘Good-fit’teacher–child play interactions and the subsequent autonomous play of preschool children. Early Childhood Research Quarterly, 26(1), 110-123.
Välitalo, R., Juuso, H., & Sutinen, A. (2016). Philosophy for children as an educational practice. Studies in Philosophy and Education, 35(1), 79-92.
Van den Akker, J. (2004). Curriculum perspectives: An introduction. In Curriculum landscapes and trends (pp. 1-10). Springer, Dordrecht.
Van den Akker, J. (2007). Curriculum design research. An introduction to educational design research, 37.
van den Akker, J. J., Kuiper, W., & Hameyer, U. (Eds.). (2003). Curriculum landscapes and trends (pp. 1-10). Dordrecht: Kluwer Academic Publishers.
van den Akker, J. J., Kuiper, W., & Hameyer, U. (Eds.). (2003). Curriculum landscapes and trends (pp. 1-10Dordrecht: Kluwer Academic Publishers.
Vansieleghem, N. (2014). What is Philosophy for Children? From an educational experiment to experimental education. Educational Philosophy and Theory, 46(11), 1300-1310.
Vansieleghem, N., & Kennedy, D. (2011). What is philosophy for children, what is philosophy with children—After Matthew Lipman. Journal of Philosophy of Education, 45(2), 171-182.
Walker, C. M., Wartenberg, T. E., & Winner, E. (2013). Engagement in philosophical dialogue facilitates children’s reasoning about subjectivity. Developmental Psychology, 49(7), 1338.
Walker, D. F. (2003). Fundamentals of curriculum designs.
Wang, H. H., Chen, H. T., Lin, H. S., & Hong, Z. R. (2017). The effects of college students’ positive thinking, learning motivation and self-regulation through a self-reflection intervention in Taiwan. Higher Education Research & Development, 36(1), 201-218
Willig, C. (2013). Introducing qualitative research in psychology. McGraw-hill education (UK).
Yue, Z. (2012). Approach to group decision making based on determining the weights of experts by using projection method. Applied Mathematical Modelling, 36(7), 2900-2910.
Zhou, Y., Li, D., Jia, J., Li, X., Zhao, L., Sun, W., & Wang, Y. (2017). Interparental conflict and adolescent internet addiction: The mediating role of emotional insecurity and the moderating role of big five personality traits. Computers in Human Behavior, 73, 470-478.
)