اسپلیتر، لورنس؛ شارپ، آن مارگارت (1396). چگونه بهتر اندیشیدن را بیاموزیم. ترجمه ناهید حجازی. تهران: پژواک فرزان.
حجوانی، مهدی (1399). «شکستهنویسی در ادبیات کودک»، مطالعات ادبیات کودک، س 11، ش 2، صص 27- 48.
حسینیطالمی، زهرا؛ و دیگران (1398). «بررسی تطبیقی جایگاه تفکر فلسفی در داستان حیبن یقضان کیلانی و بچه آدم آذریزدی با نظریه لیپمن»، تفکر و کودک، س 10، ش 2، صص 49- 73.
ساتکلیف، راجر (1378). «شباهتها و تفاوتهای P4C و PWC»، در کندوکاو فلسفی برای کودکان و نوجوانان. به کوشش سعید ناجی. ج1. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی. صص 69- 79.
شارپ، آن مارگارت (1387 الف). «داستانهای فلسفی و کتابهای P4C». در کندوکاو فلسفی برای کودکان و نوجوانان. به کوشش سعید ناجی. ج1. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی. صص 49- 69.
(1387ب). «امتیاز P4C نسبت به رقبا PWC و ویژگیهای دیگر آن». در کندوکاو فلسفی برای کودکان و نوجوانان. به کوشش سعید ناجی. ج1. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی. صص 79- 101.
(1383). «گفتوگو با سعید ناجی»، کتاب ماه کودک و نوجوان، ش 89، صص 12- 19.
شعاری نژاد، علیاکبر (1387). ادبیات کودکان. چ 26. تهران: اطلاعات.
فیشر، رابرت (1385). آموزش تفکر به کودکان. ترجمه مسعود صفایی مقدم و افسانه نجاریان. اهواز: رسش
(1388). آموزش تفکر. ترجمه غلامعلی سرمد. تهران: گاج.
(1396). «گفتوگوی خلاق: مکالمه برای تفکر». ترجمه پریسا اباذری. در کندوکاو فلسفی برای کودکان و نوجوانان. به کوشش سعید ناجی. ج3. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی. صص 243- 257.
قائدی، یحیی؛ لطفی، نسرین (1398). مثنوی مولوی و فلسفه برای کودکان. تهران: مرآت.
قزل ایاغ، ثریا (1392). ادبیات کودکان و نوجوانان و ترویج خواندن. چ9. تهران: سمت.
کم، فیلیپ (1389). با هم فکر کردن. ترجمه مژگان رشتچی؛ فرزانه شهرتاش. تهران: شهرتاش.
گریگوری، مان؛ و همکاران (1390). «آموزش فلسفه در مدارس برای کودکان و نوجوانان». ترجمه سمیرا پزشکپور. در کندوکاو فلسفی برای کودکان و نوجوانان. به کوشش سعید ناجی. ج2. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی. صص 20- 187
لیپمن، متیو (1389). کودکی در مدرسه لیزا. ترجمه حمیده بحرینی. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
(1383). «فلسفه و کودکان»، گفتوگو با سعید ناجی، کتاب ماه ادبیات و فلسفه، ، ش 82، صص 8- 12.
لیپمن، متیو؛ و دیگران (1399). فلسفه در کلاس درس. ترجمه محمدزهیر باقری نوعپرست. چ2 تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
مرادپور، ندا (1391). «بررسی بازنویسی و بازآفرینی در ادبیات کودک با نگاهی به بازنویسی آثار عطار»، کتاب مهر، ش 8، صص 44- 57.
مولوی، جلالالدین محمد (1336) . مثنوی معنوی. به تصحیح نیکلسون. تهران: امیرکبیر.
ناجی، سعید (1395). معیار فبک برای داستان. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
ناجی، سعید؛ حبیبی، لیلا (1397). «نگاهی دوباره به ویژگی فلسفی و ادبی داستانها در برنامه فبک»، تفکر و کودک، س 9، ش 1، صص 1- 30.
ناجی، سعید؛ مرعشی، منصور (1394). «کفایت فلسفی در داستانهای فلسفه برای کودکان»، تفکر و کودک، س 6، ش1، صص 87- 111.
یوسفی، عاطفه (1395). «اصول بازنویسی داستانهای متون کهن فارسی به منظور استفاده در برنامه فلسفه برای کودکان»، فلسفه و کودک، س4، ش 14، صص 17- 28.
Lipman, Mathew ( 2002). Where to P4C?.Thinking: The Journal of Philosophy for Children 16, no. 2
(1992).Harry Stotlemier's discovery. Edited by Ann Margaret Sharp. Philadelphia: Temple university press.
)